γοργόνιον
Ancient Greek
Etymology
From Γοργώ (Gorgṓ, “gorgon”) + -ιον (-ion, diminutive suffix).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /ɡor.ɡó.ni.on/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ɡorˈɡo.ni.on/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ɣorˈɣo.ni.on/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ɣorˈɣo.ni.on/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ɣorˈɣo.ni.on/
Noun
γοργόνῐον • (gorgónĭon) n (genitive γοργονῐ́ου); second declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ γοργόνῐον tò gorgónĭon |
τὼ γοργονῐ́ω tṑ gorgonĭ́ō |
τᾰ̀ γοργόνῐᾰ tằ gorgónĭă | ||||||||||
| Genitive | τοῦ γοργονῐ́ου toû gorgonĭ́ou |
τοῖν γοργονῐ́οιν toîn gorgonĭ́oin |
τῶν γοργονῐ́ων tôn gorgonĭ́ōn | ||||||||||
| Dative | τῷ γοργονῐ́ῳ tōî gorgonĭ́ōi |
τοῖν γοργονῐ́οιν toîn gorgonĭ́oin |
τοῖς γοργονῐ́οις toîs gorgonĭ́ois | ||||||||||
| Accusative | τὸ γοργόνῐον tò gorgónĭon |
τὼ γοργονῐ́ω tṑ gorgonĭ́ō |
τᾰ̀ γοργόνῐᾰ tằ gorgónĭă | ||||||||||
| Vocative | γοργόνῐον gorgónĭon |
γοργονῐ́ω gorgonĭ́ō |
γοργόνῐᾰ gorgónĭă | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Further reading
- “γοργόνιον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- γοργόνιον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- γοργόνιον in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)