γυάλινος
Greek
Etymology
From γυαλ(ί) (gyal(í)) + -ινος (-inos).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈʝa.li.nos/
- Hyphenation: γυά‧λι‧νος
Adjective
γυάλινος • (gyálinos) m (feminine γυάλινη, neuter γυάλινο)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | γυάλινος (gyálinos) | γυάλινη (gyálini) | γυάλινο (gyálino) | γυάλινοι (gyálinoi) | γυάλινες (gyálines) | γυάλινα (gyálina) | |
| genitive | γυάλινου (gyálinou) | γυάλινης (gyálinis) | γυάλινου (gyálinou) | γυάλινων (gyálinon) | γυάλινων (gyálinon) | γυάλινων (gyálinon) | |
| accusative | γυάλινο (gyálino) | γυάλινη (gyálini) | γυάλινο (gyálino) | γυάλινους (gyálinous) | γυάλινες (gyálines) | γυάλινα (gyálina) | |
| vocative | γυάλινε (gyáline) | γυάλινη (gyálini) | γυάλινο (gyálino) | γυάλινοι (gyálinoi) | γυάλινες (gyálines) | γυάλινα (gyálina) | |
Related terms
- see: γυαλί n (gyalí)
References
- ^ γυάλινος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language