δακρύω

Ancient Greek

Etymology

From δάκρυ (dákru).

Pronunciation

 

Verb

δακρῡ́ω • (dakrū́ō)

  1. to cry, weep, shed tears
  2. (of eyes) to run
  3. (of trees) to exude tree sap
  4. to cry, weep for

Inflection

   Present: δακρῡ́ω, δακρῡ́ομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δακρῡ́ω δακρῡ́εις δακρῡ́ει δακρῡ́ετον δακρῡ́ετον δακρῡ́ομεν δακρῡ́ετε δακρῡ́ουσῐ(ν)
subjunctive δακρῡ́ω δακρῡ́ῃς δακρῡ́ῃ δακρῡ́ητον δακρῡ́ητον δακρῡ́ωμεν δακρῡ́ητε δακρῡ́ωσῐ(ν)
optative δακρῡ́οιμῐ δακρῡ́οις δακρῡ́οι δακρῡ́οιτον δακρῡοίτην δακρῡ́οιμεν δακρῡ́οιτε δακρῡ́οιεν
imperative   δάκρῡε δακρῡέτω δακρῡ́ετον δακρῡέτων   δακρῡ́ετε δακρῡόντων
middle/
passive 		indicative δακρῡ́ομαι δακρῡ́ῃ,
δακρῡ́ει 		δακρῡ́εται δακρῡ́εσθον δακρῡ́εσθον δακρῡόμεθᾰ δακρῡ́εσθε δακρῡ́ονται
subjunctive δακρῡ́ωμαι δακρῡ́ῃ δακρῡ́ηται δακρῡ́ησθον δακρῡ́ησθον δακρῡώμεθᾰ δακρῡ́ησθε δακρῡ́ωνται
optative δακρῡοίμην δακρῡ́οιο δακρῡ́οιτο δακρῡ́οισθον δακρῡοίσθην δακρῡοίμεθᾰ δακρῡ́οισθε δακρῡ́οιντο
imperative   δακρῡ́ου δακρῡέσθω δακρῡ́εσθον δακρῡέσθων   δακρῡ́εσθε δακρῡέσθων
active middle/passive
infinitive δακρῡ́ειν δακρῡ́εσθαι
participle m δακρῡ́ων δακρῡόμενος
f δακρῡ́ουσᾰ δακρῡομένη
n δακρῦον δακρῡόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐδάκρῡον, ἐδακρῡόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδάκρῡον ἐδάκρῡες ἐδάκρῡε(ν) ἐδακρῡ́ετον ἐδακρῡέτην ἐδακρῡ́ομεν ἐδακρῡ́ετε ἐδάκρῡον
middle/
passive 		indicative ἐδακρῡόμην ἐδακρῡ́ου ἐδακρῡ́ετο ἐδακρῡ́εσθον ἐδακρῡέσθην ἐδακρῡόμεθᾰ ἐδακρῡ́εσθε ἐδακρῡ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δακρῡ́σω, δακρῡ́σομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δακρῡ́σω δακρῡ́σεις δακρῡ́σει δακρῡ́σετον δακρῡ́σετον δακρῡ́σομεν δακρῡ́σετε δακρῡ́σουσῐ(ν)
optative δακρῡ́σοιμῐ δακρῡ́σοις δακρῡ́σοι δακρῡ́σοιτον δακρῡσοίτην δακρῡ́σοιμεν δακρῡ́σοιτε δακρῡ́σοιεν
middle indicative δακρῡ́σομαι δακρῡ́σῃ,
δακρῡ́σει 		δακρῡ́σεται δακρῡ́σεσθον δακρῡ́σεσθον δακρῡσόμεθᾰ δακρῡ́σεσθε δακρῡ́σονται
optative δακρῡσοίμην δακρῡ́σοιο δακρῡ́σοιτο δακρῡ́σοισθον δακρῡσοίσθην δακρῡσοίμεθᾰ δακρῡ́σοισθε δακρῡ́σοιντο
active middle
infinitive δακρῡ́σειν δακρῡ́σεσθαι
participle m δακρῡ́σων δακρῡσόμενος
f δακρῡ́σουσᾰ δακρῡσομένη
n δακρῦσον δακρῡσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐδάκρῡσᾰ, ἐδακρῡσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδάκρῡσᾰ ἐδάκρῡσᾰς ἐδάκρῡσε(ν) ἐδακρῡ́σᾰτον ἐδακρῡσᾰ́την ἐδακρῡ́σᾰμεν ἐδακρῡ́σᾰτε ἐδάκρῡσᾰν
subjunctive δακρῡ́σω δακρῡ́σῃς δακρῡ́σῃ δακρῡ́σητον δακρῡ́σητον δακρῡ́σωμεν δακρῡ́σητε δακρῡ́σωσῐ(ν)
optative δακρῡ́σαιμῐ δακρῡ́σειᾰς,
δακρῡ́σαις 		δακρῡ́σειε(ν),
δακρῡ́σαι 		δακρῡ́σαιτον δακρῡσαίτην δακρῡ́σαιμεν δακρῡ́σαιτε δακρῡ́σειᾰν,
δακρῡ́σαιεν
imperative   δάκρῡσον δακρῡσᾰ́τω δακρῡ́σᾰτον δακρῡσᾰ́των   δακρῡ́σᾰτε δακρῡσᾰ́ντων
middle indicative ἐδακρῡσᾰ́μην ἐδακρῡ́σω ἐδακρῡ́σᾰτο ἐδακρῡ́σᾰσθον ἐδακρῡσᾰ́σθην ἐδακρῡσᾰ́μεθᾰ ἐδακρῡ́σᾰσθε ἐδακρῡ́σᾰντο
subjunctive δακρῡ́σωμαι δακρῡ́σῃ δακρῡ́σηται δακρῡ́σησθον δακρῡ́σησθον δακρῡσώμεθᾰ δακρῡ́σησθε δακρῡ́σωνται
optative δακρῡσαίμην δακρῡ́σαιο δακρῡ́σαιτο δακρῡ́σαισθον δακρῡσαίσθην δακρῡσαίμεθᾰ δακρῡ́σαισθε δακρῡ́σαιντο
imperative   δάκρῡσαι δακρῡσᾰ́σθω δακρῡ́σᾰσθον δακρῡσᾰ́σθων   δακρῡ́σᾰσθε δακρῡσᾰ́σθων
active middle
infinitive δακρῦσαι δακρῡ́σᾰσθαι
participle m δακρῡ́σᾱς δακρῡσᾰ́μενος
f δακρῡ́σᾱσᾰ δακρῡσᾰμένη
n δακρῦσᾰν δακρῡσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: δεδάκρῡκᾰ, δεδάκρῡμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δεδάκρῡκᾰ δεδάκρῡκᾰς δεδάκρῡκε(ν) δεδακρῡ́κᾰτον δεδακρῡ́κᾰτον δεδακρῡ́κᾰμεν δεδακρῡ́κᾰτε δεδακρῡ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive δεδακρῡ́κω δεδακρῡ́κῃς δεδακρῡ́κῃ δεδακρῡ́κητον δεδακρῡ́κητον δεδακρῡ́κωμεν δεδακρῡ́κητε δεδακρῡ́κωσῐ(ν)
optative δεδακρῡ́κοιμῐ,
δεδακρῡκοίην 		δεδακρῡ́κοις,
δεδακρῡκοίης 		δεδακρῡ́κοι,
δεδακρῡκοίη 		δεδακρῡ́κοιτον δεδακρῡκοίτην δεδακρῡ́κοιμεν δεδακρῡ́κοιτε δεδακρῡ́κοιεν
imperative   δεδάκρῡκε δεδακρῡκέτω δεδακρῡ́κετον δεδακρῡκέτων   δεδακρῡ́κετε δεδακρῡκόντων
middle/
passive 		indicative δεδάκρῡμαι δεδάκρῡσαι δεδάκρῡται δεδάκρῡσθον δεδάκρῡσθον δεδακρῡ́μεθᾰ δεδάκρῡσθε δεδάκρῡνται
subjunctive δεδακρῡμένος ὦ δεδακρῡμένος ᾖς δεδακρῡμένος ᾖ δεδακρῡμένω ἦτον δεδακρῡμένω ἦτον δεδακρῡμένοι ὦμεν δεδακρῡμένοι ἦτε δεδακρῡμένοι ὦσῐ(ν)
optative δεδακρῡμένος εἴην δεδακρῡμένος εἴης δεδακρῡμένος εἴη δεδακρῡμένω εἴητον/εἶτον δεδακρῡμένω εἰήτην/εἴτην δεδακρῡμένοι εἴημεν/εἶμεν δεδακρῡμένοι εἴητε/εἶτε δεδακρῡμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   δεδάκρῡσο δεδακρῡ́σθω δεδάκρῡσθον δεδακρῡ́σθων   δεδάκρῡσθε δεδακρῡ́σθων
active middle/passive
infinitive δεδακρῡκέναι δεδακρῦσθαι
participle m δεδακρῡκώς δεδακρῡμένος
f δεδακρῡκυῖᾰ δεδακρῡμένη
n δεδακρῡκός δεδακρῡμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.