δασσάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /das.sá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dasˈsa.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðasˈsa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðasˈsa.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðaˈsa.me.nos/

Participle

δασσάμενος • (dassámenos) m (feminine δασσᾰμένη, neuter δασσάμενον); first/second declension

aorist middle participle of δατέομαι (datéomai)

Declension

First and second declension of δασσᾰ́μενος; δασσᾰμένη; δασσᾰ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δασσᾰ́μενος dassắmenos	δασσᾰμένη dassăménē	δασσᾰ́μενον dassắmenon	δασσᾰμένω dassăménō	δασσᾰμένᾱ dassăménā	δασσᾰμένω dassăménō	δασσᾰ́μενοι dassắmenoi	δασσᾰ́μεναι dassắmenai	δασσᾰ́μενᾰ dassắmenă
Genitive	δασσᾰμένου dassăménou	δασσᾰμένης dassăménēs	δασσᾰμένου dassăménou	δασσᾰμένοιν dassăménoin	δασσᾰμέναιν dassăménain	δασσᾰμένοιν dassăménoin	δασσᾰμένων dassăménōn	δασσᾰμένων dassăménōn	δασσᾰμένων dassăménōn
Dative	δασσᾰμένῳ dassăménōi	δασσᾰμένῃ dassăménēi	δασσᾰμένῳ dassăménōi	δασσᾰμένοιν dassăménoin	δασσᾰμέναιν dassăménain	δασσᾰμένοιν dassăménoin	δασσᾰμένοις dassăménois	δασσᾰμέναις dassăménais	δασσᾰμένοις dassăménois
Accusative	δασσᾰ́μενον dassắmenon	δασσᾰμένην dassăménēn	δασσᾰ́μενον dassắmenon	δασσᾰμένω dassăménō	δασσᾰμένᾱ dassăménā	δασσᾰμένω dassăménō	δασσᾰμένους dassăménous	δασσᾰμένᾱς dassăménās	δασσᾰ́μενᾰ dassắmenă
Vocative	δασσᾰ́μενε dassắmene	δασσᾰμένη dassăménē	δασσᾰ́μενον dassắmenon	δασσᾰμένω dassăménō	δασσᾰμένᾱ dassăménā	δασσᾰμένω dassăménō	δασσᾰ́μενοι dassắmenoi	δασσᾰ́μεναι dassắmenai	δασσᾰ́μενᾰ dassắmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δασσᾰμένως dassăménōs			δασσᾰμενώτερος dassămenṓteros			δασσᾰμενώτᾰτος dassămenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.