δεηθείς

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /de.ɛː.tʰěːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /de.e̝ˈtʰis/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðe.iˈθis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðe.iˈθis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðe.iˈθis/

Participle

δεηθείς • (deētheís) m (feminine δεηθεῖσᾰ, neuter δεηθέν); first/third declension

aorist passive participle of δέω (déō, “lack”)

Declension

First and third declension of δεηθείς; δεηθεῖσᾰ; δεηθέν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δεηθείς deētheís	δεηθεῖσᾰ deētheîsă	δεηθέν deēthén	δεηθέντε deēthénte	δεηθείσᾱ deētheísā	δεηθέντε deēthénte	δεηθέντες deēthéntes	δεηθεῖσαι deētheîsai	δεηθέντᾰ deēthéntă
Genitive	δεηθέντος deēthéntos	δεηθείσης deētheísēs	δεηθέντος deēthéntos	δεηθέντοιν deēthéntoin	δεηθείσαιν deētheísain	δεηθέντοιν deēthéntoin	δεηθέντων deēthéntōn	δεηθεισῶν deētheisôn	δεηθέντων deēthéntōn
Dative	δεηθέντῐ deēthéntĭ	δεηθείσῃ deētheísēi	δεηθέντῐ deēthéntĭ	δεηθέντοιν deēthéntoin	δεηθείσαιν deētheísain	δεηθέντοιν deēthéntoin	δεηθεῖσῐ / δεηθεῖσῐν deētheîsĭ(n)	δεηθείσαις deētheísais	δεηθεῖσῐ / δεηθεῖσῐν deētheîsĭ(n)
Accusative	δεηθέντᾰ deēthéntă	δεηθεῖσᾰν deētheîsăn	δεηθέν deēthén	δεηθέντε deēthénte	δεηθείσᾱ deētheísā	δεηθέντε deēthénte	δεηθέντᾰς deēthéntăs	δεηθείσᾱς deētheísās	δεηθέντᾰ deēthéntă
Vocative	δεηθείς deētheís	δεηθεῖσᾰ deētheîsă	δεηθέν deēthén	δεηθέντε deēthénte	δεηθείσᾱ deētheísā	δεηθέντε deēthénte	δεηθέντες deēthéntes	δεηθεῖσαι deētheîsai	δεηθέντᾰ deēthéntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δεηθέντως deēthéntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.