δεησόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /de.ɛː.só.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /de.e̝ˈso.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðe.iˈso.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðe.iˈso.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðe.iˈso.me.nos/

Participle

δεησόμενος • (deēsómenos) m (feminine δεησομένη, neuter δεησόμενον); first/second declension

future middle participle of δέω (déō, “need”)

Declension

First and second declension of δεησόμενος; δεησομένη; δεησόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δεησόμενος deēsómenos	δεησομένη deēsoménē	δεησόμενον deēsómenon	δεησομένω deēsoménō	δεησομένᾱ deēsoménā	δεησομένω deēsoménō	δεησόμενοι deēsómenoi	δεησόμεναι deēsómenai	δεησόμενᾰ deēsómenă
Genitive	δεησομένου deēsoménou	δεησομένης deēsoménēs	δεησομένου deēsoménou	δεησομένοιν deēsoménoin	δεησομέναιν deēsoménain	δεησομένοιν deēsoménoin	δεησομένων deēsoménōn	δεησομένων deēsoménōn	δεησομένων deēsoménōn
Dative	δεησομένῳ deēsoménōi	δεησομένῃ deēsoménēi	δεησομένῳ deēsoménōi	δεησομένοιν deēsoménoin	δεησομέναιν deēsoménain	δεησομένοιν deēsoménoin	δεησομένοις deēsoménois	δεησομέναις deēsoménais	δεησομένοις deēsoménois
Accusative	δεησόμενον deēsómenon	δεησομένην deēsoménēn	δεησόμενον deēsómenon	δεησομένω deēsoménō	δεησομένᾱ deēsoménā	δεησομένω deēsoménō	δεησομένους deēsoménous	δεησομένᾱς deēsoménās	δεησόμενᾰ deēsómenă
Vocative	δεησόμενε deēsómene	δεησομένη deēsoménē	δεησόμενον deēsómenon	δεησομένω deēsoménō	δεησομένᾱ deēsoménā	δεησομένω deēsoménō	δεησόμενοι deēsómenoi	δεησόμεναι deēsómenai	δεησόμενᾰ deēsómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δεησομένως deēsoménōs			δεησομενώτερος deēsomenṓteros			δεησομενώτᾰτος deēsomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.