δειματόω

Ancient Greek

Etymology

From δεῖμα (deîma) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

 

Verb

δειμᾰτόω • (deimătóō)

  1. to frighten
    • 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Liberation Bearer 845-847:
      ἢ πρὸς γυναικῶν δειματούμενοι λόγοι πεδάρσιοι θρῴσκουσι, θνῄσκοντες μάτην; τί τῶνδʼ ἂν εἴποις ὥστε δηλῶσαι φρενί
      ḕ pròs gunaikôn deimatoúmenoi lógoi pedársioi thrōískousi, thnēískontes mátēn? tí tônd àn eípois hṓste dēlôsai phrení
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: δειματῶ, δειματοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δειματῶ δειματοῖς δειματοῖ δειματοῦτον δειματοῦτον δειματοῦμεν δειματοῦτε δειματοῦσῐ(ν)
subjunctive δειματῶ δειματοῖς δειματοῖ δειματῶτον δειματῶτον δειματῶμεν δειματῶτε δειματῶσῐ(ν)
optative δειματοίην / δειματοῖμῐ δειματοίης / δειματοῖς δειματοίη / δειματοῖ δειματοῖτον / δειματοίητον δειματοίτην / δειματοιήτην δειματοῖμεν / δειματοίημεν δειματοῖτε / δειματοίητε δειματοῖεν / δειματοίησᾰν
imperative   δειμάτου δειματούτω δειματοῦτον δειματούτων   δειματοῦτε δειματούντων
middle/
passive 		indicative δειματοῦμαι δειματοῖ δειματοῦται δειματοῦσθον δειματοῦσθον δειματούμεθᾰ δειματοῦσθε δειματοῦνται
subjunctive δειματῶμαι δειματοῖ δειματῶται δειματῶσθον δειματῶσθον δειματώμεθᾰ δειματῶσθε δειματῶνται
optative δειματοίμην δειματοῖο δειματοῖτο δειματοῖσθον δειματοίσθην δειματοίμεθᾰ δειματοῖσθε δειματοῖντο
imperative   δειματοῦ δειματούσθω δειματοῦσθον δειματούσθων   δειματοῦσθε δειματούσθων
active middle/passive
infinitive δειματοῦν δειματοῦσθαι
participle m δειματῶν δειματούμενος
f δειματοῦσᾰ δειματουμένη
n δειματοῦν δειματούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐδειμάτουν, ἐδειματούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδειμάτουν ἐδειμάτους ἐδειμάτου ἐδειματοῦτον ἐδειματούτην ἐδειματοῦμεν ἐδειματοῦτε ἐδειμάτουν
middle/
passive 		indicative ἐδειματούμην ἐδειματοῦ ἐδειματοῦτο ἐδειματοῦσθον ἐδειματούσθην ἐδειματούμεθᾰ ἐδειματοῦσθε ἐδειματοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δειματώσω, δειματώσομαι, δειματωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δειματώσω δειματώσεις δειματώσει δειματώσετον δειματώσετον δειματώσομεν δειματώσετε δειματώσουσῐ(ν)
optative δειματώσοιμῐ δειματώσοις δειματώσοι δειματώσοιτον δειματωσοίτην δειματώσοιμεν δειματώσοιτε δειματώσοιεν
middle indicative δειματώσομαι δειματώσῃ / δειματώσει δειματώσεται δειματώσεσθον δειματώσεσθον δειματωσόμεθᾰ δειματώσεσθε δειματώσονται
optative δειματωσοίμην δειματώσοιο δειματώσοιτο δειματώσοισθον δειματωσοίσθην δειματωσοίμεθᾰ δειματώσοισθε δειματώσοιντο
passive indicative δειματωθήσομαι δειματωθήσῃ δειματωθήσεται δειματωθήσεσθον δειματωθήσεσθον δειματωθησόμεθᾰ δειματωθήσεσθε δειματωθήσονται
optative δειματωθησοίμην δειματωθήσοιο δειματωθήσοιτο δειματωθήσοισθον δειματωθησοίσθην δειματωθησοίμεθᾰ δειματωθήσοισθε δειματωθήσοιντο
active middle passive
infinitive δειματώσειν δειματώσεσθαι δειματωθήσεσθαι
participle m δειματώσων δειματωσόμενος δειματωθησόμενος
f δειματώσουσᾰ δειματωσομένη δειματωθησομένη
n δειματῶσον δειματωσόμενον δειματωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐδειμάτωσᾰ, ἐδειματωσᾰ́μην, ἐδειματώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδειμάτωσᾰ ἐδειμάτωσᾰς ἐδειμάτωσε(ν) ἐδειματώσᾰτον ἐδειματωσᾰ́την ἐδειματώσᾰμεν ἐδειματώσᾰτε ἐδειμάτωσᾰν
subjunctive δειματώσω δειματώσῃς δειματώσῃ δειματώσητον δειματώσητον δειματώσωμεν δειματώσητε δειματώσωσῐ(ν)
optative δειματώσαιμῐ δειματώσειᾰς / δειματώσαις δειματώσειε(ν) / δειματώσαι δειματώσαιτον δειματωσαίτην δειματώσαιμεν δειματώσαιτε δειματώσειᾰν / δειματώσαιεν
imperative   δειμάτωσον δειματωσᾰ́τω δειματώσᾰτον δειματωσᾰ́των   δειματώσᾰτε δειματωσᾰ́ντων
middle indicative ἐδειματωσᾰ́μην ἐδειματώσω ἐδειματώσᾰτο ἐδειματώσᾰσθον ἐδειματωσᾰ́σθην ἐδειματωσᾰ́μεθᾰ ἐδειματώσᾰσθε ἐδειματώσᾰντο
subjunctive δειματώσωμαι δειματώσῃ δειματώσηται δειματώσησθον δειματώσησθον δειματωσώμεθᾰ δειματώσησθε δειματώσωνται
optative δειματωσαίμην δειματώσαιο δειματώσαιτο δειματώσαισθον δειματωσαίσθην δειματωσαίμεθᾰ δειματώσαισθε δειματώσαιντο
imperative   δειμάτωσαι δειματωσᾰ́σθω δειματώσᾰσθον δειματωσᾰ́σθων   δειματώσᾰσθε δειματωσᾰ́σθων
passive indicative ἐδειματώθην ἐδειματώθης ἐδειματώθη ἐδειματώθητον ἐδειματωθήτην ἐδειματώθημεν ἐδειματώθητε ἐδειματώθησᾰν
subjunctive δειματωθῶ δειματωθῇς δειματωθῇ δειματωθῆτον δειματωθῆτον δειματωθῶμεν δειματωθῆτε δειματωθῶσῐ(ν)
optative δειματωθείην δειματωθείης δειματωθείη δειματωθεῖτον / δειματωθείητον δειματωθείτην / δειματωθειήτην δειματωθεῖμεν / δειματωθείημεν δειματωθεῖτε / δειματωθείητε δειματωθεῖεν / δειματωθείησᾰν
imperative   δειματώθητῐ δειματωθήτω δειματώθητον δειματωθήτων   δειματώθητε δειματωθέντων
active middle passive
infinitive δειματῶσαι δειματώσᾰσθαι δειματωθῆναι
participle m δειματώσᾱς δειματωσᾰ́μενος δειματωθείς
f δειματώσᾱσᾰ δειματωσᾰμένη δειματωθεῖσᾰ
n δειματῶσᾰν δειματωσᾰ́μενον δειματωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: δεδειμάτωκᾰ, δεδειμάτωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δεδειμάτωκᾰ δεδειμάτωκᾰς δεδειμάτωκε(ν) δεδειματώκᾰτον δεδειματώκᾰτον δεδειματώκᾰμεν δεδειματώκᾰτε δεδειματώκᾱσῐ(ν)
subjunctive δεδειματώκω δεδειματώκῃς δεδειματώκῃ δεδειματώκητον δεδειματώκητον δεδειματώκωμεν δεδειματώκητε δεδειματώκωσῐ(ν)
optative δεδειματώκοιμῐ / δεδειματωκοίην δεδειματώκοις / δεδειματωκοίης δεδειματώκοι / δεδειματωκοίη δεδειματώκοιτον δεδειματωκοίτην δεδειματώκοιμεν δεδειματώκοιτε δεδειματώκοιεν
imperative   δεδειμάτωκε δεδειματωκέτω δεδειματώκετον δεδειματωκέτων   δεδειματώκετε δεδειματωκόντων
middle/
passive 		indicative δεδειμάτωμαι δεδειμάτωσαι δεδειμάτωται δεδειμάτωσθον δεδειμάτωσθον δεδειματώμεθᾰ δεδειμάτωσθε δεδειμάτωνται
subjunctive δεδειματωμένος ὦ δεδειματωμένος ᾖς δεδειματωμένος ᾖ δεδειματωμένω ἦτον δεδειματωμένω ἦτον δεδειματωμένοι ὦμεν δεδειματωμένοι ἦτε δεδειματωμένοι ὦσῐ(ν)
optative δεδειματωμένος εἴην δεδειματωμένος εἴης δεδειματωμένος εἴη δεδειματωμένω εἴητον / εἶτον δεδειματωμένω εἰήτην / εἴτην δεδειματωμένοι εἴημεν / εἶμεν δεδειματωμένοι εἴητε / εἶτε δεδειματωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   δεδειμάτωσο δεδειματώσθω δεδειμάτωσθον δεδειματώσθων   δεδειμάτωσθε δεδειματώσθων
active middle/passive
infinitive δεδειματωκέναι δεδειματῶσθαι
participle m δεδειματωκώς δεδειματωμένος
f δεδειματωκυῖᾰ δεδειματωμένη
n δεδειματωκός δεδειματωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐδεδειματώκειν / ἐδεδειματώκη, ἐδεδειματώμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδεδειματώκειν / ἐδεδειματώκη ἐδεδειματώκεις / ἐδεδειματώκης ἐδεδειματώκει(ν) ἐδεδειματώκετον ἐδεδειματωκέτην ἐδεδειματώκεμεν ἐδεδειματώκετε ἐδεδειματώκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐδεδειματώμην ἐδεδειμάτωσο ἐδεδειμάτωτο ἐδεδειμάτωσθον ἐδεδειματώσθην ἐδεδειματώμεθᾰ ἐδεδειμάτωσθε ἐδεδειμάτωντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.