δεινόν
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /deː.nón/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /diˈnon/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ðiˈnon/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ðiˈnon/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ðiˈnon/
Adjective
δεινόν • (deinón)
- inflection of δεινός (deinós):
- neuter nominative/accusative/vocative singular
- masculine accusative singular
Noun
δεινόν • (deinón) n (genitive δεινοῦ); second declension
Declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ δεινόν tò deinón |
τὼ δεινώ tṑ deinṓ |
τᾰ̀ δεινᾰ́ tằ deinắ | ||||||||||
| Genitive | τοῦ δεινοῦ toû deinoû |
τοῖν δεινοῖν toîn deinoîn |
τῶν δεινῶν tôn deinôn | ||||||||||
| Dative | τῷ δεινῷ tōî deinōî |
τοῖν δεινοῖν toîn deinoîn |
τοῖς δεινοῖς toîs deinoîs | ||||||||||
| Accusative | τὸ δεινόν tò deinón |
τὼ δεινώ tṑ deinṓ |
τᾰ̀ δεινᾰ́ tằ deinắ | ||||||||||
| Vocative | δεινόν deinón |
δεινώ deinṓ |
δεινᾰ́ deinắ | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||