δεόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /de.ó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /deˈo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðeˈo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðeˈo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðeˈo.me.nos/

Participle

δεόμενος • (deómenos) m (feminine δεομένη, neuter δεόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of δέω (déō)

Declension

First and second declension of δεόμενος; δεομένη; δεόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δεόμενος deómenos	δεομένη deoménē	δεόμενον deómenon	δεομένω deoménō	δεομένᾱ deoménā	δεομένω deoménō	δεόμενοι deómenoi	δεόμεναι deómenai	δεόμενᾰ deómenă
Genitive	δεομένου deoménou	δεομένης deoménēs	δεομένου deoménou	δεομένοιν deoménoin	δεομέναιν deoménain	δεομένοιν deoménoin	δεομένων deoménōn	δεομένων deoménōn	δεομένων deoménōn
Dative	δεομένῳ deoménōi	δεομένῃ deoménēi	δεομένῳ deoménōi	δεομένοιν deoménoin	δεομέναιν deoménain	δεομένοιν deoménoin	δεομένοις deoménois	δεομέναις deoménais	δεομένοις deoménois
Accusative	δεόμενον deómenon	δεομένην deoménēn	δεόμενον deómenon	δεομένω deoménō	δεομένᾱ deoménā	δεομένω deoménō	δεομένους deoménous	δεομένᾱς deoménās	δεόμενᾰ deómenă
Vocative	δεόμενε deómene	δεομένη deoménē	δεόμενον deómenon	δεομένω deoménō	δεομένᾱ deoménā	δεομένω deoménō	δεόμενοι deómenoi	δεόμεναι deómenai	δεόμενᾰ deómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δεομένως deoménōs			δεομενώτερος deomenṓteros			δεομενώτᾰτος deomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.