διαζώννυμι

Ancient Greek

Etymology

From δια- (dia-) +‎ ζώννυμι (zṓnnumi).

Pronunciation

 

Verb

δῐαζώννῡμῐ • (dĭazṓnnūmĭ)

  1. to bind or gird all around
  2. to gird oneself with a thing

Inflection

   Present: διαζώννῡμῐ, διαζώννῠμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαζώννῡμῐ διαζώννῡς διαζώννῡσῐ(ν) διαζώννῠτον διαζώννῠτον διαζώννῠμεν διαζώννῠτε διαζωννῠ́ᾱσῐ(ν)
subjunctive διαζωννῠ́ω διαζωννῠ́ῃς διαζωννῠ́ῃ διαζωννῠ́ητον διαζωννῠ́ητον διαζωννῠ́ωμεν διαζωννῠ́ητε διαζωννῠ́ωσῐ(ν)
optative διαζωννῠ́οιμῐ διαζωννῠ́οις διαζωννῠ́οι διαζωννῠ́οιτον διαζωννῠοίτην διαζωννῠ́οιμεν διαζωννῠ́οιτε διαζωννῠ́οιεν
imperative   διαζώννῡ διαζωννῠ́τω διαζώννῠτον διαζωννῠ́των   διαζώννῠτε διαζωννῠ́ντων
middle/
passive 		indicative διαζώννῠμαι διαζώννῠσαι διαζώννῠται διαζώννῠσθον διαζώννῠσθον διαζωννῠ́μεθα διαζώννῠσθε διαζώννῠνται
subjunctive διαζωννῠ́ωμαι διαζωννῠ́ῃ διαζωννῠ́ηται διαζωννῠ́ησθον διαζωννῠ́ησθον διαζωννῠώμεθᾰ διαζωννῠ́ησθε διαζωννῠ́ωνται
optative διαζωννῠοίμην διαζωννῠ́οιο διαζωννῠ́οιτο διαζωννῠ́οισθον διαζωννῠοίσθην διαζωννῠοίμεθᾰ διαζωννῠ́οισθε διαζωννῠ́οιντο
imperative   διαζώννῠσο διαζωννῠ́σθω διαζώννῠσθον διαζωννῠ́σθων   διαζώννῠσθε διαζωννῠ́σθων
active middle/passive
infinitive διαζωννῠ́ναι διαζώννῠσθαι
participle m διαζωννῡ́ς διαζωννῠ́μενος
f διαζωννῦσᾰ διαζωννῠμένη
n διαζωννῠ́ν διαζωννῠ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: διεζώννῡν, διεζωννῠ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διεζώννῡν διεζώννῡς διεζώννῡ διεζώννῠτον διεζωννῠ́την διεζώννῠμεν διεζώννῠτε διεζώννῠσᾰν
middle/
passive 		indicative διεζωννῠ́μην διεζώννῠσο διεζώννῠτο διεζώννῠσθον διεζωννῠ́σθην διεζωννῠ́μεθᾰ διεζώννῠσθε διεζώννῠντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: διαζώσω, διαζώσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαζώσω διαζώσεις διαζώσει διαζώσετον διαζώσετον διαζώσομεν διαζώσετε διαζώσουσῐ(ν)
optative διαζώσοιμῐ διαζώσοις διαζώσοι διαζώσοιτον διαζωσοίτην διαζώσοιμεν διαζώσοιτε διαζώσοιεν
middle indicative διαζώσομαι διαζώσῃ / διαζώσει διαζώσεται διαζώσεσθον διαζώσεσθον διαζωσόμεθᾰ διαζώσεσθε διαζώσονται
optative διαζωσοίμην διαζώσοιο διαζώσοιτο διαζώσοισθον διαζωσοίσθην διαζωσοίμεθᾰ διαζώσοισθε διαζώσοιντο
active middle
infinitive διαζώσειν διαζώσεσθαι
participle m διαζώσων διαζωσόμενος
f διαζώσουσᾰ διαζωσομένη
n διαζῶσον διαζωσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: διαζῶσᾰ, διαζωσᾰ́μην, διαζώσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαζῶσᾰ διαζῶσᾰς διαζῶσε(ν) διαζώσᾰτον διαζωσᾰ́την διαζώσᾰμεν διαζώσᾰτε διαζῶσᾰν
subjunctive διαζώσω διαζώσῃς διαζώσῃ διαζώσητον διαζώσητον διαζώσωμεν διαζώσητε διαζώσωσῐ(ν)
optative διαζώσαιμῐ διαζώσειᾰς / διαζώσαις διαζώσειε(ν) / διαζώσαι διαζώσαιτον διαζωσαίτην διαζώσαιμεν διαζώσαιτε διαζώσειᾰν / διαζώσαιεν
imperative   διάζωσον διαζωσᾰ́τω διαζώσᾰτον διαζωσᾰ́των   διαζώσᾰτε διαζωσᾰ́ντων
middle indicative διαζωσᾰ́μην διαζώσω διαζώσᾰτο διαζώσᾰσθον διαζωσᾰ́σθην διαζωσᾰ́μεθᾰ διαζώσᾰσθε διαζώσᾰντο
subjunctive διαζώσωμαι διαζώσῃ διαζώσηται διαζώσησθον διαζώσησθον διαζωσώμεθᾰ διαζώσησθε διαζώσωνται
optative διαζωσαίμην διαζώσαιο διαζώσαιτο διαζώσαισθον διαζωσαίσθην διαζωσαίμεθᾰ διαζώσαισθε διαζώσαιντο
imperative   διάζωσαι διαζωσᾰ́σθω διαζώσᾰσθον διαζωσᾰ́σθων   διαζώσᾰσθε διαζωσᾰ́σθων
passive indicative διαζώσθην διαζώσθης διαζώσθη διαζώσθητον διαζωσθήτην διαζώσθημεν διαζώσθητε διαζώσθησᾰν
subjunctive διαζωσθῶ διαζωσθῇς διαζωσθῇ διαζωσθῆτον διαζωσθῆτον διαζωσθῶμεν διαζωσθῆτε διαζωσθῶσῐ(ν)
optative διαζωσθείην διαζωσθείης διαζωσθείη διαζωσθεῖτον / διαζωσθείητον διαζωσθείτην / διαζωσθειήτην διαζωσθεῖμεν / διαζωσθείημεν διαζωσθεῖτε / διαζωσθείητε διαζωσθεῖεν / διαζωσθείησᾰν
imperative   διαζώσθητῐ διαζωσθήτω διαζώσθητον διαζωσθήτων   διαζώσθητε διαζωσθέντων
active middle passive
infinitive διαζῶσαι διαζώσᾰσθαι διαζωσθῆναι
participle m διαζώσᾱς διαζωσᾰ́μενος διαζωσθείς
f διαζώσᾱσᾰ διαζωσᾰμένη διαζωσθεῖσᾰ
n διαζῶσᾰν διαζωσᾰ́μενον διαζωσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: διέζωκᾰ, διέζωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διέζωκᾰ διέζωκᾰς διέζωκε(ν) διεζώκᾰτον διεζώκᾰτον διεζώκᾰμεν διεζώκᾰτε διεζώκᾱσῐ(ν)
subjunctive διεζώκω διεζώκῃς διεζώκῃ διεζώκητον διεζώκητον διεζώκωμεν διεζώκητε διεζώκωσῐ(ν)
optative διεζώκοιμῐ / διεζωκοίην διεζώκοις / διεζωκοίης διεζώκοι / διεζωκοίη διεζώκοιτον διεζωκοίτην διεζώκοιμεν διεζώκοιτε διεζώκοιεν
imperative   διέζωκε διεζωκέτω διεζώκετον διεζωκέτων   διεζώκετε διεζωκόντων
middle/
passive 		indicative διέζωμαι διέζωσαι διέζωται διέζωσθον διέζωσθον διεζώμεθᾰ διέζωσθε διέζωνται
subjunctive διεζωμένος ὦ διεζωμένος ᾖς διεζωμένος ᾖ διεζωμένω ἦτον διεζωμένω ἦτον διεζωμένοι ὦμεν διεζωμένοι ἦτε διεζωμένοι ὦσῐ(ν)
optative διεζωμένος εἴην διεζωμένος εἴης διεζωμένος εἴη διεζωμένω εἴητον / εἶτον διεζωμένω εἰήτην / εἴτην διεζωμένοι εἴημεν / εἶμεν διεζωμένοι εἴητε / εἶτε διεζωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   διέζωσο διεζώσθω διέζωσθον διεζώσθων   διέζωσθε διεζώσθων
active middle/passive
infinitive διεζωκέναι διεζῶσθαι
participle m διεζωκώς διεζωμένος
f διεζωκυῖᾰ διεζωμένη
n διεζωκός διεζωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.