διαλεκτική
Ancient Greek
Etymology
From δῐᾰλεκτῐκός (dĭălektĭkós). See also dialectic.
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /di.a.lek.ti.kɛ̌ː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /di.a.lek.tiˈke̝/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ði.a.lek.tiˈci/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ði.a.lek.tiˈci/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ði.a.lek.tiˈci/
Noun
δῐᾰλεκτῐκή • (dĭălektĭkḗ) f (genitive δῐᾰλεκτῐκής); first declension
- dialectic, discussion by question and answer, invented by Zeno of Elea
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ δῐᾰλεκτῐκή hē dĭălektĭkḗ |
τὼ δῐᾰλεκτῐκᾱ́ tṑ dĭălektĭkā́ |
αἱ δῐᾰλεκτῐκαί hai dĭălektĭkaí | ||||||||||
| Genitive | τῆς δῐᾰλεκτῐκῆς tês dĭălektĭkês |
τοῖν δῐᾰλεκτῐκαῖν toîn dĭălektĭkaîn |
τῶν δῐᾰλεκτῐκῶν tôn dĭălektĭkôn | ||||||||||
| Dative | τῇ δῐᾰλεκτῐκῇ tēî dĭălektĭkēî |
τοῖν δῐᾰλεκτῐκαῖν toîn dĭălektĭkaîn |
ταῖς δῐᾰλεκτῐκαῖς taîs dĭălektĭkaîs | ||||||||||
| Accusative | τὴν δῐᾰλεκτῐκήν tḕn dĭălektĭkḗn |
τὼ δῐᾰλεκτῐκᾱ́ tṑ dĭălektĭkā́ |
τᾱ̀ς δῐᾰλεκτῐκᾱ́ς tā̀s dĭălektĭkā́s | ||||||||||
| Vocative | δῐᾰλεκτῐκή dĭălektĭkḗ |
δῐᾰλεκτῐκᾱ́ dĭălektĭkā́ |
δῐᾰλεκτῐκαί dĭălektĭkaí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Derived terms
- Latin: dialectica