διαλυτέος
Ancient Greek
Etymology
διαλύω (dialúō, “dissolve”) + -τέος (-téos, verbal adjective suffix)
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /di.a.ly.té.os/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /di.a.lyˈte.os/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ði.a.lyˈte.os/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ði.a.lyˈte.os/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ði.a.liˈte.os/
Adjective
δῐᾰλῠτέος • (dĭălŭtéos) m (feminine δῐᾰλῠτέᾱ, neuter δῐᾰλῠτέον); first/second declension
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | δῐᾰλῠτέος dĭălŭtéos |
δῐᾰλῠτέᾱ dĭălŭtéā |
δῐᾰλῠτέον dĭălŭtéon |
δῐᾰλῠτέω dĭălŭtéō |
δῐᾰλῠτέᾱ dĭălŭtéā |
δῐᾰλῠτέω dĭălŭtéō |
δῐᾰλῠτέοι dĭălŭtéoi |
δῐᾰλῠτέαι dĭălŭtéai |
δῐᾰλῠτέᾰ dĭălŭtéă | |||||
| Genitive | δῐᾰλῠτέου dĭălŭtéou |
δῐᾰλῠτέᾱς dĭălŭtéās |
δῐᾰλῠτέου dĭălŭtéou |
δῐᾰλῠτέοιν dĭălŭtéoin |
δῐᾰλῠτέαιν dĭălŭtéain |
δῐᾰλῠτέοιν dĭălŭtéoin |
δῐᾰλῠτέων dĭălŭtéōn |
δῐᾰλῠτέων dĭălŭtéōn |
δῐᾰλῠτέων dĭălŭtéōn | |||||
| Dative | δῐᾰλῠτέῳ dĭălŭtéōi |
δῐᾰλῠτέᾳ dĭălŭtéāi |
δῐᾰλῠτέῳ dĭălŭtéōi |
δῐᾰλῠτέοιν dĭălŭtéoin |
δῐᾰλῠτέαιν dĭălŭtéain |
δῐᾰλῠτέοιν dĭălŭtéoin |
δῐᾰλῠτέοις dĭălŭtéois |
δῐᾰλῠτέαις dĭălŭtéais |
δῐᾰλῠτέοις dĭălŭtéois | |||||
| Accusative | δῐᾰλῠτέον dĭălŭtéon |
δῐᾰλῠτέᾱν dĭălŭtéān |
δῐᾰλῠτέον dĭălŭtéon |
δῐᾰλῠτέω dĭălŭtéō |
δῐᾰλῠτέᾱ dĭălŭtéā |
δῐᾰλῠτέω dĭălŭtéō |
δῐᾰλῠτέους dĭălŭtéous |
δῐᾰλῠτέᾱς dĭălŭtéās |
δῐᾰλῠτέᾰ dĭălŭtéă | |||||
| Vocative | δῐᾰλῠτέε dĭălŭtée |
δῐᾰλῠτέᾱ dĭălŭtéā |
δῐᾰλῠτέον dĭălŭtéon |
δῐᾰλῠτέω dĭălŭtéō |
δῐᾰλῠτέᾱ dĭălŭtéā |
δῐᾰλῠτέω dĭălŭtéō |
δῐᾰλῠτέοι dĭălŭtéoi |
δῐᾰλῠτέαι dĭălŭtéai |
δῐᾰλῠτέᾰ dĭălŭtéă | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| δῐᾰλῠτέως dĭălŭtéōs |
δῐᾰλῠτεώτερος dĭălŭteṓteros |
δῐᾰλῠτεώτᾰτος dĭălŭteṓtătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||