διαλυτικός
Ancient Greek
Etymology
δῐᾰλῡ́ω (dĭălū́ō, “loose one from another, part asunder”) + -τῐκός (-tĭkós)
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /di.a.ly.ti.kós/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /di.a.ly.tiˈkos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ði.a.ly.tiˈkos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ði.a.ly.tiˈkos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ði.a.li.tiˈkos/
Adjective
δῐᾰλῠτῐκός • (dĭălŭtĭkós) m (feminine δῐᾰλῠτῐκή, neuter δῐᾰλῠτῐκόν); first/second declension
- able to sever
- (medicine) relaxing
- embodying a settlement or compromise
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | δῐᾰλῠτῐκός dĭălŭtĭkós |
δῐᾰλῠτῐκή dĭălŭtĭkḗ |
δῐᾰλῠτῐκόν dĭălŭtĭkón |
δῐᾰλῠτῐκώ dĭălŭtĭkṓ |
δῐᾰλῠτῐκᾱ́ dĭălŭtĭkā́ |
δῐᾰλῠτῐκώ dĭălŭtĭkṓ |
δῐᾰλῠτῐκοί dĭălŭtĭkoí |
δῐᾰλῠτῐκαί dĭălŭtĭkaí |
δῐᾰλῠτῐκᾰ́ dĭălŭtĭkắ | |||||
| Genitive | δῐᾰλῠτῐκοῦ dĭălŭtĭkoû |
δῐᾰλῠτῐκῆς dĭălŭtĭkês |
δῐᾰλῠτῐκοῦ dĭălŭtĭkoû |
δῐᾰλῠτῐκοῖν dĭălŭtĭkoîn |
δῐᾰλῠτῐκαῖν dĭălŭtĭkaîn |
δῐᾰλῠτῐκοῖν dĭălŭtĭkoîn |
δῐᾰλῠτῐκῶν dĭălŭtĭkôn |
δῐᾰλῠτῐκῶν dĭălŭtĭkôn |
δῐᾰλῠτῐκῶν dĭălŭtĭkôn | |||||
| Dative | δῐᾰλῠτῐκῷ dĭălŭtĭkōî |
δῐᾰλῠτῐκῇ dĭălŭtĭkēî |
δῐᾰλῠτῐκῷ dĭălŭtĭkōî |
δῐᾰλῠτῐκοῖν dĭălŭtĭkoîn |
δῐᾰλῠτῐκαῖν dĭălŭtĭkaîn |
δῐᾰλῠτῐκοῖν dĭălŭtĭkoîn |
δῐᾰλῠτῐκοῖς dĭălŭtĭkoîs |
δῐᾰλῠτῐκαῖς dĭălŭtĭkaîs |
δῐᾰλῠτῐκοῖς dĭălŭtĭkoîs | |||||
| Accusative | δῐᾰλῠτῐκόν dĭălŭtĭkón |
δῐᾰλῠτῐκήν dĭălŭtĭkḗn |
δῐᾰλῠτῐκόν dĭălŭtĭkón |
δῐᾰλῠτῐκώ dĭălŭtĭkṓ |
δῐᾰλῠτῐκᾱ́ dĭălŭtĭkā́ |
δῐᾰλῠτῐκώ dĭălŭtĭkṓ |
δῐᾰλῠτῐκούς dĭălŭtĭkoús |
δῐᾰλῠτῐκᾱ́ς dĭălŭtĭkā́s |
δῐᾰλῠτῐκᾰ́ dĭălŭtĭkắ | |||||
| Vocative | δῐᾰλῠτῐκέ dĭălŭtĭké |
δῐᾰλῠτῐκή dĭălŭtĭkḗ |
δῐᾰλῠτῐκόν dĭălŭtĭkón |
δῐᾰλῠτῐκώ dĭălŭtĭkṓ |
δῐᾰλῠτῐκᾱ́ dĭălŭtĭkā́ |
δῐᾰλῠτῐκώ dĭălŭtĭkṓ |
δῐᾰλῠτῐκοί dĭălŭtĭkoí |
δῐᾰλῠτῐκαί dĭălŭtĭkaí |
δῐᾰλῠτῐκᾰ́ dĭălŭtĭkắ | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| δῐᾰλῠτῐκῶς dĭălŭtĭkôs |
δῐᾰλῠτῐκώτερος dĭălŭtĭkṓteros |
δῐᾰλῠτῐκώτᾰτος dĭălŭtĭkṓtătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Antonyms
- (antonym(s) of “destructive”): γεννητικός (gennētikós)
Descendants
- English: dialytic
- Greek: διαλυτικός (dialytikós)
- Latin: dialyticus
Further reading
- “διαλυτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- διαλυτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- διαλυτικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
Greek
Etymology
From the Ancient Greek δῐᾰλῠτῐκός (dĭălŭtĭkós).
Adjective
διαλυτικός • (dialytikós) m (feminine διαλυτική, neuter διαλυτικό)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | διαλυτικός (dialytikós) | διαλυτική (dialytikí) | διαλυτικό (dialytikó) | διαλυτικοί (dialytikoí) | διαλυτικές (dialytikés) | διαλυτικά (dialytiká) | |
| genitive | διαλυτικού (dialytikoú) | διαλυτικής (dialytikís) | διαλυτικού (dialytikoú) | διαλυτικών (dialytikón) | διαλυτικών (dialytikón) | διαλυτικών (dialytikón) | |
| accusative | διαλυτικό (dialytikó) | διαλυτική (dialytikí) | διαλυτικό (dialytikó) | διαλυτικούς (dialytikoús) | διαλυτικές (dialytikés) | διαλυτικά (dialytiká) | |
| vocative | διαλυτικέ (dialytiké) | διαλυτική (dialytikí) | διαλυτικό (dialytikó) | διαλυτικοί (dialytikoí) | διαλυτικές (dialytikés) | διαλυτικά (dialytiká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διαλυτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διαλυτικός, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο διαλυτικότερος", etc)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Derived terms
- διαλυτικά (dialytiká)