διανοητικός
Greek
Etymology
Learned borrowing from Ancient Greek διανοητικός (dianoētikós).
Pronunciation
- IPA(key): /ði̯a.no.i.tiˈkos/, /ðʝa.no.i.tiˈkos/
Adjective
διανοητικός • (dianoïtikós) m (feminine διανοητική, neuter διανοητικό)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | διανοητικός (dianoïtikós) | διανοητική (dianoïtikí) | διανοητικό (dianoïtikó) | διανοητικοί (dianoïtikoí) | διανοητικές (dianoïtikés) | διανοητικά (dianoïtiká) | |
| genitive | διανοητικού (dianoïtikoú) | διανοητικής (dianoïtikís) | διανοητικού (dianoïtikoú) | διανοητικών (dianoïtikón) | διανοητικών (dianoïtikón) | διανοητικών (dianoïtikón) | |
| accusative | διανοητικό (dianoïtikó) | διανοητική (dianoïtikí) | διανοητικό (dianoïtikó) | διανοητικούς (dianoïtikoús) | διανοητικές (dianoïtikés) | διανοητικά (dianoïtiká) | |
| vocative | διανοητικέ (dianoïtiké) | διανοητική (dianoïtikí) | διανοητικό (dianoïtikó) | διανοητικοί (dianoïtikoí) | διανοητικές (dianoïtikés) | διανοητικά (dianoïtiká) | |
Derived terms
- ψυχοδιανοητικός (psychodianoïtikós)