διαπρέπω

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek διαπρέπω (diaprépō). By surface analysis, δια- (“through”) + πρέπω (prépō, “beseem”).

Pronunciation

IPA^(key): /ði̯aˈpɾe.po/
Hyphenation: δια‧πρέ‧πω
Old Hyphenation: δι‧α‧πρέ‧πω

Verb

διαπρέπω • (diaprépo) (past διέπρεψα, passive —)

to distinguish oneself; literally: "I distinguish myself"

Conjugation

διαπρέπω (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg		διαπρέψω
2 sg	διαπρέπεις	διαπρέψεις
3 sg	διαπρέπει	διαπρέψει

1 pl	διαπρέπουμε, [‑ομε]	διαπρέψουμε, [‑ομε]
2 pl	διαπρέπετε	διαπρέψετε
3 pl	διαπρέπουν(ε)	διαπρέψουν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	διέπρεπα	διέπρεψα
2 sg	διέπρεπες	διέπρεψες
3 sg	διέπρεπε	διέπρεψε

1 pl	διαπρέπαμε	διαπρέψαμε
2 pl	διαπρέπατε	διαπρέψατε
3 pl	διέπρεπαν, διαπρέπαν(ε)	διέπρεψαν, διαπρέψαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα ➤	θα διαπρέψω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα διαπρέπεις, …	θα διαπρέψεις, …

	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … διαπρέψει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … διαπρέψει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … διαπρέψει

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	(διάπρεπε)	διάπρεψε
2 pl	διαπρέπετε	διαπρέψτε

Other forms
Active present participle ➤	διαπρέποντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας διαπρέψει ➤
Passive perfect participle ➤	—

Nonfinite form ➤	διαπρέψει


Notes Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

διαπρεπής (diaprepís, “distinguished”)