διαπυνθάνομαι

Ancient Greek

Etymology

δια- (dia-, intensifier) +‎ πυνθάνομαι (punthánomai, “to inquire, find out”)

Pronunciation

 

Verb

δῐᾰπῠνθᾰ́νομαι • (dĭăpŭnthắnomai)

  1. to find out, hear about thoroughly or in detail
    • 385 BCE – 380 BCE, Plato, Symposium 172a:
      Καὶ ὅς “Ἀπολλόδωρε,” ἔφη, “καὶ μὴν καὶ ἔναγχός σε ἐζήτουν βουλόμενος διαπυθέσθαι τὴν Ἀγάθωνος συνουσίαν”
      Kaì hós “Apollódōre,” éphē, “kaì mḕn kaì énankhós se ezḗtoun boulómenos diaputhésthai tḕn Agáthōnos sunousían”
      And he said “Apollodorus, I really was just looking for you, wanting to hear all about Agathon's drinking party.”

Inflection

   Present: δῐᾰπῠνθᾰ́νομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative δῐᾰπῠνθᾰ́νομαι δῐᾰπῠνθᾰ́νῃ / δῐᾰπῠνθᾰ́νει δῐᾰπῠνθᾰ́νεται δῐᾰπῠνθᾰ́νεσθον δῐᾰπῠνθᾰ́νεσθον δῐᾰπῠνθᾰνόμεθᾰ δῐᾰπῠνθᾰ́νεσθε δῐᾰπῠνθᾰ́νονται
subjunctive δῐᾰπῠνθᾰ́νωμαι δῐᾰπῠνθᾰ́νῃ δῐᾰπῠνθᾰ́νηται δῐᾰπῠνθᾰ́νησθον δῐᾰπῠνθᾰ́νησθον δῐᾰπῠνθᾰνώμεθᾰ δῐᾰπῠνθᾰ́νησθε δῐᾰπῠνθᾰ́νωνται
optative δῐᾰπῠνθᾰνοίμην δῐᾰπῠνθᾰ́νοιο δῐᾰπῠνθᾰ́νοιτο δῐᾰπῠνθᾰ́νοισθον δῐᾰπῠνθᾰνοίσθην δῐᾰπῠνθᾰνοίμεθᾰ δῐᾰπῠνθᾰ́νοισθε δῐᾰπῠνθᾰ́νοιντο
imperative   δῐᾰπῠνθᾰ́νου δῐᾰπῠνθᾰνέσθω δῐᾰπῠνθᾰ́νεσθον δῐᾰπῠνθᾰνέσθων   δῐᾰπῠνθᾰ́νεσθε δῐᾰπῠνθᾰνέσθων
middle/passive
infinitive δῐᾰπῠνθᾰ́νεσθαι
participle m δῐᾰπῠνθᾰνόμενος
f δῐᾰπῠνθᾰνομένη
n δῐᾰπῠνθᾰνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: δῐεπῠνθᾰνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative δῐεπῠνθᾰνόμην δῐεπῠνθᾰ́νου δῐεπῠνθᾰ́νετο δῐεπῠνθᾰ́νεσθον δῐεπῠνθᾰνέσθην δῐεπῠνθᾰνόμεθᾰ δῐεπῠνθᾰ́νεσθε δῐεπῠνθᾰ́νοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: δῐεπῠθόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative δῐεπῠθόμην δῐεπῠ́θου δῐεπῠ́θετο δῐεπῠ́θεσθον δῐεπῠθέσθην δῐεπῠθόμεθᾰ δῐεπῠ́θεσθε δῐεπῠ́θοντο
subjunctive δῐᾰπῠ́θωμαι δῐᾰπῠ́θῃ δῐᾰπῠ́θηται δῐᾰπῠ́θησθον δῐᾰπῠ́θησθον δῐᾰπῠθώμεθᾰ δῐᾰπῠ́θησθε δῐᾰπῠ́θωνται
optative δῐᾰπῠθοίμην δῐᾰπῠ́θοιο δῐᾰπῠ́θοιτο δῐᾰπῠ́θοισθον δῐᾰπῠθοίσθην δῐᾰπῠθοίμεθᾰ δῐᾰπῠ́θοισθε δῐᾰπῠ́θοιντο
imperative   δῐᾰπῠθοῦ δῐᾰπῠθέσθω δῐᾰπῠ́θεσθον δῐᾰπῠθέσθων   δῐᾰπῠ́θεσθε δῐᾰπῠθέσθων
middle
infinitive δῐᾰπῠθέσθαι
participle m δῐᾰπῠθόμενος
f δῐᾰπῠθομένη
n δῐᾰπῠθόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: διαπέπῠσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative διαπέπῠσμαι διαπέπῠσαι διαπέπῠσται διαπέπῠσθον διαπέπῠσθον διαπεπῠ́σμεθᾰ διαπέπῠσθε διαπεπῠ́θᾰται
subjunctive διαπεπῠσμένος ὦ διαπεπῠσμένος ᾖς διαπεπῠσμένος ᾖ διαπεπῠσμένω ἦτον διαπεπῠσμένω ἦτον διαπεπῠσμένοι ὦμεν διαπεπῠσμένοι ἦτε διαπεπῠσμένοι ὦσῐ(ν)
optative διαπεπῠσμένος εἴην διαπεπῠσμένος εἴης διαπεπῠσμένος εἴη διαπεπῠσμένω εἴητον / εἶτον διαπεπῠσμένω εἰήτην / εἴτην διαπεπῠσμένοι εἴημεν / εἶμεν διαπεπῠσμένοι εἴητε / εἶτε διαπεπῠσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   διαπέπῠσο διαπεπῠ́σθω διαπέπῠσθον διαπεπῠ́σθων   διαπέπῠσθε διαπεπῠ́σθων
middle/passive
infinitive διαπεπῠ́σθαι
participle m διαπεπῠσμένος
f διαπεπῠσμένη
n διαπεπῠσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.