διαρραίω
Ancient Greek
Etymology
From δια- (dia-) + ῥαίω (rhaíō, “to break, shatter”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /di.ar̥.r̥ǎi̯.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /di.arˈrɛ.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ði.arˈrɛ.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ði.arˈre.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ði.aˈre.o/
Verb
δῐαρραίω • (dĭarrhaíō)
Conjugation
Present: δῐᾰρραίω, δῐᾰρραίομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | δῐᾰρραίω | δῐᾰρραίεις | δῐᾰρραίει | δῐᾰρραίετον | δῐᾰρραίετον | δῐᾰρραίομεν | δῐᾰρραίετε | δῐᾰρραίουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | δῐᾰρραίω | δῐᾰρραίῃς | δῐᾰρραίῃ | δῐᾰρραίητον | δῐᾰρραίητον | δῐᾰρραίωμεν | δῐᾰρραίητε | δῐᾰρραίωσῐ(ν) | |||||
| optative | δῐᾰρραίοιμῐ | δῐᾰρραίοις | δῐᾰρραίοι | δῐᾰρραίοιτον | δῐᾰρραιοίτην | δῐᾰρραίοιμεν | δῐᾰρραίοιτε | δῐᾰρραίοιεν | |||||
| imperative | δῐᾰ́ρραιε | δῐᾰρραιέτω | δῐᾰρραίετον | δῐᾰρραιέτων | δῐᾰρραίετε | δῐᾰρραιόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | δῐᾰρραίομαι | δῐᾰρραίῃ / δῐᾰρραίει | δῐᾰρραίεται | δῐᾰρραίεσθον | δῐᾰρραίεσθον | δῐᾰρραιόμεθᾰ | δῐᾰρραίεσθε | δῐᾰρραίονται | ||||
| subjunctive | δῐᾰρραίωμαι | δῐᾰρραίῃ | δῐᾰρραίηται | δῐᾰρραίησθον | δῐᾰρραίησθον | δῐᾰρραιώμεθᾰ | δῐᾰρραίησθε | δῐᾰρραίωνται | |||||
| optative | δῐᾰρραιοίμην | δῐᾰρραίοιο | δῐᾰρραίοιτο | δῐᾰρραίοισθον | δῐᾰρραιοίσθην | δῐᾰρραιοίμεθᾰ | δῐᾰρραίοισθε | δῐᾰρραίοιντο | |||||
| imperative | δῐᾰρραίου | δῐᾰρραιέσθω | δῐᾰρραίεσθον | δῐᾰρραιέσθων | δῐᾰρραίεσθε | δῐᾰρραιέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | δῐᾰρραίειν | δῐᾰρραίεσθαι | |||||||||||
| participle | m | δῐᾰρραίων | δῐᾰρραιόμενος | ||||||||||
| f | δῐᾰρραίουσᾰ | δῐᾰρραιομένη | |||||||||||
| n | δῐᾰρραῖον | δῐᾰρραιόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Imperfect: δῐέρραιον, δῐερραιόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | δῐέρραιον | δῐέρραιες | δῐέρραιε(ν) | δῐερραίετον | δῐερραιέτην | δῐερραίομεν | δῐερραίετε | δῐέρραιον | ||||
| middle/ passive |
indicative | δῐερραιόμην | δῐερραίου | δῐερραίετο | δῐερραίεσθον | δῐερραιέσθην | δῐερραιόμεθᾰ | δῐερραίεσθε | δῐερραίοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Future: δῐᾰρραίσω, δῐᾰρραίσομαι, δῐᾰρραισθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | δῐᾰρραίσω | δῐᾰρραίσεις | δῐᾰρραίσει | δῐᾰρραίσετον | δῐᾰρραίσετον | δῐᾰρραίσομεν | δῐᾰρραίσετε | δῐᾰρραίσουσῐ(ν) | ||||
| optative | δῐᾰρραίσοιμῐ | δῐᾰρραίσοις | δῐᾰρραίσοι | δῐᾰρραίσοιτον | δῐᾰρραισοίτην | δῐᾰρραίσοιμεν | δῐᾰρραίσοιτε | δῐᾰρραίσοιεν | |||||
| middle | indicative | δῐᾰρραίσομαι | δῐᾰρραίσῃ / δῐᾰρραίσει | δῐᾰρραίσεται | δῐᾰρραίσεσθον | δῐᾰρραίσεσθον | δῐᾰρραισόμεθᾰ | δῐᾰρραίσεσθε | δῐᾰρραίσονται | ||||
| optative | δῐᾰρραισοίμην | δῐᾰρραίσοιο | δῐᾰρραίσοιτο | δῐᾰρραίσοισθον | δῐᾰρραισοίσθην | δῐᾰρραισοίμεθᾰ | δῐᾰρραίσοισθε | δῐᾰρραίσοιντο | |||||
| passive | indicative | δῐᾰρραισθήσομαι | δῐᾰρραισθήσῃ | δῐᾰρραισθήσεται | δῐᾰρραισθήσεσθον | δῐᾰρραισθήσεσθον | δῐᾰρραισθησόμεθᾰ | δῐᾰρραισθήσεσθε | δῐᾰρραισθήσονται | ||||
| optative | δῐᾰρραισθησοίμην | δῐᾰρραισθήσοιο | δῐᾰρραισθήσοιτο | δῐᾰρραισθήσοισθον | δῐᾰρραισθησοίσθην | δῐᾰρραισθησοίμεθᾰ | δῐᾰρραισθήσοισθε | δῐᾰρραισθήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | δῐᾰρραίσειν | δῐᾰρραίσεσθαι | δῐᾰρραισθήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | δῐᾰρραίσων | δῐᾰρραισόμενος | δῐᾰρραισθησόμενος | |||||||||
| f | δῐᾰρραίσουσᾰ | δῐᾰρραισομένη | δῐᾰρραισθησομένη | ||||||||||
| n | δῐᾰρραῖσον | δῐᾰρραισόμενον | δῐᾰρραισθησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Aorist: δῐέρραισᾰ, δῐερραισᾰ́μην, δῐερραίσθην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | δῐέρραισᾰ | δῐέρραισᾰς | δῐέρραισε(ν) | δῐερραίσᾰτον | δῐερραισᾰ́την | δῐερραίσᾰμεν | δῐερραίσᾰτε | δῐέρραισᾰν | ||||
| subjunctive | δῐᾰρραίσω | δῐᾰρραίσῃς | δῐᾰρραίσῃ | δῐᾰρραίσητον | δῐᾰρραίσητον | δῐᾰρραίσωμεν | δῐᾰρραίσητε | δῐᾰρραίσωσῐ(ν) | |||||
| optative | δῐᾰρραίσαιμῐ | δῐᾰρραίσειᾰς / δῐᾰρραίσαις | δῐᾰρραίσειε(ν) / δῐᾰρραίσαι | δῐᾰρραίσαιτον | δῐᾰρραισαίτην | δῐᾰρραίσαιμεν | δῐᾰρραίσαιτε | δῐᾰρραίσειᾰν / δῐᾰρραίσαιεν | |||||
| imperative | δῐᾰ́ρραισον | δῐᾰρραισᾰ́τω | δῐᾰρραίσᾰτον | δῐᾰρραισᾰ́των | δῐᾰρραίσᾰτε | δῐᾰρραισᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | δῐερραισᾰ́μην | δῐερραίσω | δῐερραίσᾰτο | δῐερραίσᾰσθον | δῐερραισᾰ́σθην | δῐερραισᾰ́μεθᾰ | δῐερραίσᾰσθε | δῐερραίσᾰντο | ||||
| subjunctive | δῐᾰρραίσωμαι | δῐᾰρραίσῃ | δῐᾰρραίσηται | δῐᾰρραίσησθον | δῐᾰρραίσησθον | δῐᾰρραισώμεθᾰ | δῐᾰρραίσησθε | δῐᾰρραίσωνται | |||||
| optative | δῐᾰρραισαίμην | δῐᾰρραίσαιο | δῐᾰρραίσαιτο | δῐᾰρραίσαισθον | δῐᾰρραισαίσθην | δῐᾰρραισαίμεθᾰ | δῐᾰρραίσαισθε | δῐᾰρραίσαιντο | |||||
| imperative | δῐᾰ́ρραισαι | δῐᾰρραισᾰ́σθω | δῐᾰρραίσᾰσθον | δῐᾰρραισᾰ́σθων | δῐᾰρραίσᾰσθε | δῐᾰρραισᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | δῐερραίσθην | δῐερραίσθης | δῐερραίσθη | δῐερραίσθητον | δῐερραισθήτην | δῐερραίσθημεν | δῐερραίσθητε | δῐερραίσθησᾰν | ||||
| subjunctive | δῐᾰρραισθῶ | δῐᾰρραισθῇς | δῐᾰρραισθῇ | δῐᾰρραισθῆτον | δῐᾰρραισθῆτον | δῐᾰρραισθῶμεν | δῐᾰρραισθῆτε | δῐᾰρραισθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | δῐᾰρραισθείην | δῐᾰρραισθείης | δῐᾰρραισθείη | δῐᾰρραισθεῖτον / δῐᾰρραισθείητον | δῐᾰρραισθείτην / δῐᾰρραισθειήτην | δῐᾰρραισθεῖμεν / δῐᾰρραισθείημεν | δῐᾰρραισθεῖτε / δῐᾰρραισθείητε | δῐᾰρραισθεῖεν / δῐᾰρραισθείησᾰν | |||||
| imperative | δῐᾰρραίσθητῐ | δῐᾰρραισθήτω | δῐᾰρραίσθητον | δῐᾰρραισθήτων | δῐᾰρραίσθητε | δῐᾰρραισθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | δῐᾰρραῖσαι | δῐᾰρραίσᾰσθαι | δῐᾰρραισθῆναι | ||||||||||
| participle | m | δῐᾰρραίσᾱς | δῐᾰρραισᾰ́μενος | δῐᾰρραισθείς | |||||||||
| f | δῐᾰρραίσᾱσᾰ | δῐᾰρραισᾰμένη | δῐᾰρραισθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | δῐᾰρραῖσᾰν | δῐᾰρραισᾰ́μενον | δῐᾰρραισθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Further reading
- “διαρραίω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- διαρραίω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- διαρραίω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- διαρραίω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
- διαρραίω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
- “διαρραίω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press