δικαιόω
Ancient Greek
Etymology
From δίκαιος (díkaios, “decent, righteous”) + -όω (-óō, “cause someone to be”, factitive verb suffix).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /di.kai̯.ó.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /di.kɛˈo.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ði.cɛˈo.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ði.ceˈo.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ði.ceˈo.o/
Verb
δῐκαιόω • (dĭkaióō)
- to set right
- to hold or deem right, to think fit, to claim or demand as right
- to do a man right or justice, to judge
Inflection
Present: δῐκαιῶ, δῐκαιοῦμαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | δῐκαιῶ | δῐκαιοῖς | δῐκαιοῖ | δῐκαιοῦτον | δῐκαιοῦτον | δῐκαιοῦμεν | δῐκαιοῦτε | δῐκαιοῦσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | δῐκαιῶ | δῐκαιοῖς | δῐκαιοῖ | δῐκαιῶτον | δῐκαιῶτον | δῐκαιῶμεν | δῐκαιῶτε | δῐκαιῶσῐ(ν) | |||||
| optative | δῐκαιοίην / δῐκαιοῖμῐ | δῐκαιοίης / δῐκαιοῖς | δῐκαιοίη / δῐκαιοῖ | δῐκαιοῖτον / δῐκαιοίητον | δῐκαιοίτην / δῐκαιοιήτην | δῐκαιοῖμεν / δῐκαιοίημεν | δῐκαιοῖτε / δῐκαιοίητε | δῐκαιοῖεν / δῐκαιοίησᾰν | |||||
| imperative | δῐκαίου | δῐκαιούτω | δῐκαιοῦτον | δῐκαιούτων | δῐκαιοῦτε | δῐκαιούντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | δῐκαιοῦμαι | δῐκαιοῖ | δῐκαιοῦται | δῐκαιοῦσθον | δῐκαιοῦσθον | δῐκαιούμεθᾰ | δῐκαιοῦσθε | δῐκαιοῦνται | ||||
| subjunctive | δῐκαιῶμαι | δῐκαιοῖ | δῐκαιῶται | δῐκαιῶσθον | δῐκαιῶσθον | δῐκαιώμεθᾰ | δῐκαιῶσθε | δῐκαιῶνται | |||||
| optative | δῐκαιοίμην | δῐκαιοῖο | δῐκαιοῖτο | δῐκαιοῖσθον | δῐκαιοίσθην | δῐκαιοίμεθᾰ | δῐκαιοῖσθε | δῐκαιοῖντο | |||||
| imperative | δῐκαιοῦ | δῐκαιούσθω | δῐκαιοῦσθον | δῐκαιούσθων | δῐκαιοῦσθε | δῐκαιούσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | δῐκαιοῦν | δῐκαιοῦσθαι | |||||||||||
| participle | m | δῐκαιῶν | δῐκαιούμενος | ||||||||||
| f | δῐκαιοῦσᾰ | δῐκαιουμένη | |||||||||||
| n | δῐκαιοῦν | δῐκαιούμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Imperfect: ἐδῐκαίουν, ἐδῐκαιούμην (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐδῐκαίουν | ἐδῐκαίους | ἐδῐκαίου | ἐδῐκαιοῦτον | ἐδῐκαιούτην | ἐδῐκαιοῦμεν | ἐδῐκαιοῦτε | ἐδῐκαίουν | ||||
| middle/ passive |
indicative | ἐδῐκαιούμην | ἐδῐκαιοῦ | ἐδῐκαιοῦτο | ἐδῐκαιοῦσθον | ἐδῐκαιούσθην | ἐδῐκαιούμεθᾰ | ἐδῐκαιοῦσθε | ἐδῐκαιοῦντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Future: δῐκαιώσω, δῐκαιώσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | δῐκαιώσω | δῐκαιώσεις | δῐκαιώσει | δῐκαιώσετον | δῐκαιώσετον | δῐκαιώσομεν | δῐκαιώσετε | δῐκαιώσουσῐ(ν) | ||||
| optative | δῐκαιώσοιμῐ | δῐκαιώσοις | δῐκαιώσοι | δῐκαιώσοιτον | δῐκαιωσοίτην | δῐκαιώσοιμεν | δῐκαιώσοιτε | δῐκαιώσοιεν | |||||
| middle | indicative | δῐκαιώσομαι | δῐκαιώσῃ / δῐκαιώσει | δῐκαιώσεται | δῐκαιώσεσθον | δῐκαιώσεσθον | δῐκαιωσόμεθᾰ | δῐκαιώσεσθε | δῐκαιώσονται | ||||
| optative | δῐκαιωσοίμην | δῐκαιώσοιο | δῐκαιώσοιτο | δῐκαιώσοισθον | δῐκαιωσοίσθην | δῐκαιωσοίμεθᾰ | δῐκαιώσοισθε | δῐκαιώσοιντο | |||||
| active | middle | ||||||||||||
| infinitive | δῐκαιώσειν | δῐκαιώσεσθαι | |||||||||||
| participle | m | δῐκαιώσων | δῐκαιωσόμενος | ||||||||||
| f | δῐκαιώσουσᾰ | δῐκαιωσομένη | |||||||||||
| n | δῐκαιῶσον | δῐκαιωσόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Aorist: ἐδῐκαίωσᾰ, ἐδῐκαιωσᾰ́μην, ἐδῐκαιώθην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐδῐκαίωσᾰ | ἐδῐκαίωσᾰς | ἐδῐκαίωσε(ν) | ἐδῐκαιώσᾰτον | ἐδῐκαιωσᾰ́την | ἐδῐκαιώσᾰμεν | ἐδῐκαιώσᾰτε | ἐδῐκαίωσᾰν | ||||
| subjunctive | δῐκαιώσω | δῐκαιώσῃς | δῐκαιώσῃ | δῐκαιώσητον | δῐκαιώσητον | δῐκαιώσωμεν | δῐκαιώσητε | δῐκαιώσωσῐ(ν) | |||||
| optative | δῐκαιώσαιμῐ | δῐκαιώσειᾰς / δῐκαιώσαις | δῐκαιώσειε(ν) / δῐκαιώσαι | δῐκαιώσαιτον | δῐκαιωσαίτην | δῐκαιώσαιμεν | δῐκαιώσαιτε | δῐκαιώσειᾰν / δῐκαιώσαιεν | |||||
| imperative | δῐκαίωσον | δῐκαιωσᾰ́τω | δῐκαιώσᾰτον | δῐκαιωσᾰ́των | δῐκαιώσᾰτε | δῐκαιωσᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | ἐδῐκαιωσᾰ́μην | ἐδῐκαιώσω | ἐδῐκαιώσᾰτο | ἐδῐκαιώσᾰσθον | ἐδῐκαιωσᾰ́σθην | ἐδῐκαιωσᾰ́μεθᾰ | ἐδῐκαιώσᾰσθε | ἐδῐκαιώσᾰντο | ||||
| subjunctive | δῐκαιώσωμαι | δῐκαιώσῃ | δῐκαιώσηται | δῐκαιώσησθον | δῐκαιώσησθον | δῐκαιωσώμεθᾰ | δῐκαιώσησθε | δῐκαιώσωνται | |||||
| optative | δῐκαιωσαίμην | δῐκαιώσαιο | δῐκαιώσαιτο | δῐκαιώσαισθον | δῐκαιωσαίσθην | δῐκαιωσαίμεθᾰ | δῐκαιώσαισθε | δῐκαιώσαιντο | |||||
| imperative | δῐκαίωσαι | δῐκαιωσᾰ́σθω | δῐκαιώσᾰσθον | δῐκαιωσᾰ́σθων | δῐκαιώσᾰσθε | δῐκαιωσᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | ἐδῐκαιώθην | ἐδῐκαιώθης | ἐδῐκαιώθη | ἐδῐκαιώθητον | ἐδῐκαιωθήτην | ἐδῐκαιώθημεν | ἐδῐκαιώθητε | ἐδῐκαιώθησᾰν | ||||
| subjunctive | δῐκαιωθῶ | δῐκαιωθῇς | δῐκαιωθῇ | δῐκαιωθῆτον | δῐκαιωθῆτον | δῐκαιωθῶμεν | δῐκαιωθῆτε | δῐκαιωθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | δῐκαιωθείην | δῐκαιωθείης | δῐκαιωθείη | δῐκαιωθεῖτον / δῐκαιωθείητον | δῐκαιωθείτην / δῐκαιωθειήτην | δῐκαιωθεῖμεν / δῐκαιωθείημεν | δῐκαιωθεῖτε / δῐκαιωθείητε | δῐκαιωθεῖεν / δῐκαιωθείησᾰν | |||||
| imperative | δῐκαιώθητῐ | δῐκαιωθήτω | δῐκαιώθητον | δῐκαιωθήτων | δῐκαιώθητε | δῐκαιωθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | δῐκαιῶσαι | δῐκαιώσᾰσθαι | δῐκαιωθῆναι | ||||||||||
| participle | m | δῐκαιώσᾱς | δῐκαιωσᾰ́μενος | δῐκαιωθείς | |||||||||
| f | δῐκαιώσᾱσᾰ | δῐκαιωσᾰμένη | δῐκαιωθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | δῐκαιῶσᾰν | δῐκαιωσᾰ́μενον | δῐκαιωθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Perfect: δεδῐκαίωκᾰ, δεδῐκαίωμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | δεδῐκαίωκᾰ | δεδῐκαίωκᾰς | δεδῐκαίωκε(ν) | δεδῐκαιώκᾰτον | δεδῐκαιώκᾰτον | δεδῐκαιώκᾰμεν | δεδῐκαιώκᾰτε | δεδῐκαιώκᾱσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | δεδῐκαιώκω | δεδῐκαιώκῃς | δεδῐκαιώκῃ | δεδῐκαιώκητον | δεδῐκαιώκητον | δεδῐκαιώκωμεν | δεδῐκαιώκητε | δεδῐκαιώκωσῐ(ν) | |||||
| optative | δεδῐκαιώκοιμῐ / δεδῐκαιωκοίην | δεδῐκαιώκοις / δεδῐκαιωκοίης | δεδῐκαιώκοι / δεδῐκαιωκοίη | δεδῐκαιώκοιτον | δεδῐκαιωκοίτην | δεδῐκαιώκοιμεν | δεδῐκαιώκοιτε | δεδῐκαιώκοιεν | |||||
| imperative | δεδῐκαίωκε | δεδῐκαιωκέτω | δεδῐκαιώκετον | δεδῐκαιωκέτων | δεδῐκαιώκετε | δεδῐκαιωκόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | δεδῐκαίωμαι | δεδῐκαίωσαι | δεδῐκαίωται | δεδῐκαίωσθον | δεδῐκαίωσθον | δεδῐκαιώμεθᾰ | δεδῐκαίωσθε | δεδῐκαίωνται | ||||
| subjunctive | δεδῐκαιωμένος ὦ | δεδῐκαιωμένος ᾖς | δεδῐκαιωμένος ᾖ | δεδῐκαιωμένω ἦτον | δεδῐκαιωμένω ἦτον | δεδῐκαιωμένοι ὦμεν | δεδῐκαιωμένοι ἦτε | δεδῐκαιωμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
| optative | δεδῐκαιωμένος εἴην | δεδῐκαιωμένος εἴης | δεδῐκαιωμένος εἴη | δεδῐκαιωμένω εἴητον / εἶτον | δεδῐκαιωμένω εἰήτην / εἴτην | δεδῐκαιωμένοι εἴημεν / εἶμεν | δεδῐκαιωμένοι εἴητε / εἶτε | δεδῐκαιωμένοι εἴησᾰν / εἶεν | |||||
| imperative | δεδῐκαίωσο | δεδῐκαιώσθω | δεδῐκαίωσθον | δεδῐκαιώσθων | δεδῐκαίωσθε | δεδῐκαιώσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | δεδῐκαιωκέναι | δεδῐκαιῶσθαι | |||||||||||
| participle | m | δεδῐκαιωκώς | δεδῐκαιωμένος | ||||||||||
| f | δεδῐκαιωκυῖᾰ | δεδῐκαιωμένη | |||||||||||
| n | δεδῐκαιωκός | δεδῐκαιωμένον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Pluperfect: ἐδεδῐκαιώκειν / ἐδεδῐκαιώκη, ἐδεδῐκαιώμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐδεδῐκαιώκειν / ἐδεδῐκαιώκη | ἐδεδῐκαιώκεις / ἐδεδῐκαιώκης | ἐδεδῐκαιώκει(ν) | ἐδεδῐκαιώκετον | ἐδεδῐκαιωκέτην | ἐδεδῐκαιώκεμεν | ἐδεδῐκαιώκετε | ἐδεδῐκαιώκεσᾰν | ||||
| middle/ passive |
indicative | ἐδεδῐκαιώμην | ἐδεδῐκαίωσο | ἐδεδῐκαίωτο | ἐδεδῐκαίωσθον | ἐδεδῐκαιώσθην | ἐδεδῐκαιώμεθᾰ | ἐδεδῐκαίωσθε | ἐδεδῐκαίωντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
References
- “δικαιόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “δικαιόω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- δικαιόω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- δικαιόω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
- “δικαιόω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- G1344 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible