δικανικός
Greek
Etymology
From Ancient Greek δικανικός (dikanikós).
Adjective
δικανικός • (dikanikós) m (feminine δικανική, neuter δικανικό)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | δικανικός (dikanikós) | δικανική (dikanikí) | δικανικό (dikanikó) | δικανικοί (dikanikoí) | δικανικές (dikanikés) | δικανικά (dikaniká) | |
| genitive | δικανικού (dikanikoú) | δικανικής (dikanikís) | δικανικού (dikanikoú) | δικανικών (dikanikón) | δικανικών (dikanikón) | δικανικών (dikanikón) | |
| accusative | δικανικό (dikanikó) | δικανική (dikanikí) | δικανικό (dikanikó) | δικανικούς (dikanikoús) | δικανικές (dikanikés) | δικανικά (dikaniká) | |
| vocative | δικανικέ (dikaniké) | δικανική (dikanikí) | δικανικό (dikanikó) | δικανικοί (dikanikoí) | δικανικές (dikanikés) | δικανικά (dikaniká) | |
Related terms
- see: δίκη f (díki, “trial”)