διμερής
Greek
Etymology
Learned borrowing from Ancient Greek διμερής (dimerḗs).[1] By surface analysis, δι- (di-) + -μερής (-merís)
Pronunciation
- IPA(key): /ði.meˈɾis/
- Hyphenation: δι‧με‧ρής
Adjective
διμερής • (dimerís) m (feminine διμερής, neuter διμερές)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | διμερής (dimerís) | διμερής (dimerís) | διμερές (dimerés) | διμερείς (dimereís) | διμερείς (dimereís) | διμερή (dimerí) | |
| genitive | διμερούς (dimeroús) διμερή (dimerí) |
διμερούς (dimeroús) | διμερούς (dimeroús) | διμερών (dimerón) | διμερών (dimerón) | διμερών (dimerón) | |
| accusative | διμερή (dimerí) | διμερή (dimerí) | διμερές (dimerés) | διμερείς (dimereís) | διμερείς (dimereís) | διμερή (dimerí) | |
| vocative | διμερή (dimerí) διμερής (dimerís) |
διμερής (dimerís) | διμερές (dimerés) | διμερείς (dimereís) | διμερείς (dimereís) | διμερή (dimerí) | |
Related terms
- διμερώς (dimerós, adverb)
References
- ^ διμερής, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language