δινέω

Ancient Greek

Alternative forms

  • δῑνεύω (dīneúō), δῑ́νημι (dī́nēmi), δῑ́ννημι (dī́nnēmi)

Etymology

From δῑ́νη (dī́nē)

Pronunciation

 

Verb

δῑνέω • (dīnéō)

  1. to whirl

Conjugation

   Present: δῑνέω, δῑνέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῑνέω δῑνέεις δῑνέει δῑνέετον δῑνέετον δῑνέομεν δῑνέετε δῑνέουσῐ(ν)
subjunctive δῑνέω δῑνέῃς δῑνέῃ δῑνέητον δῑνέητον δῑνέωμεν δῑνέητε δῑνέωσῐ(ν)
optative δῑνέοιμῐ δῑνέοις δῑνέοι δῑνέοιτον δῑνεοίτην δῑνέοιμεν δῑνέοιτε δῑνέοιεν
imperative   δῑ́νεε δῑνεέτω δῑνέετον δῑνεέτων   δῑνέετε δῑνεόντων
middle/
passive 		indicative δῑνέομαι δῑνέῃ,
δῑνέει 		δῑνέεται δῑνέεσθον δῑνέεσθον δῑνεόμεθᾰ δῑνέεσθε δῑνέονται
subjunctive δῑνέωμαι δῑνέῃ δῑνέηται δῑνέησθον δῑνέησθον δῑνεώμεθᾰ δῑνέησθε δῑνέωνται
optative δῑνεοίμην δῑνέοιο δῑνέοιτο δῑνέοισθον δῑνεοίσθην δῑνεοίμεθᾰ δῑνέοισθε δῑνέοιντο
imperative   δῑνέου δῑνεέσθω δῑνέεσθον δῑνεέσθων   δῑνέεσθε δῑνεέσθων
active middle/passive
infinitive δῑνέειν δῑνέεσθαι
participle m δῑνέων δῑνεόμενος
f δῑνέουσᾰ δῑνεομένη
n δῑνέον δῑνεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: δῑνῶ, δῑνοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῑνῶ δῑνεῖς δῑνεῖ δῑνεῖτον δῑνεῖτον δῑνοῦμεν δῑνεῖτε δῑνοῦσῐ(ν)
subjunctive δῑνῶ δῑνῇς δῑνῇ δῑνῆτον δῑνῆτον δῑνῶμεν δῑνῆτε δῑνῶσῐ(ν)
optative δῑνοίην,
δῑνοῖμῐ 		δῑνοίης,
δῑνοῖς 		δῑνοίη,
δῑνοῖ 		δῑνοῖτον,
δῑνοίητον 		δῑνοίτην,
δῑνοιήτην 		δῑνοῖμεν,
δῑνοίημεν 		δῑνοῖτε,
δῑνοίητε 		δῑνοῖεν,
δῑνοίησᾰν
imperative   δῑ́νει δῑνείτω δῑνεῖτον δῑνείτων   δῑνεῖτε δῑνούντων
middle/
passive 		indicative δῑνοῦμαι δῑνεῖ,
δῑνῇ 		δῑνεῖται δῑνεῖσθον δῑνεῖσθον δῑνούμεθᾰ δῑνεῖσθε δῑνοῦνται
subjunctive δῑνῶμαι δῑνῇ δῑνῆται δῑνῆσθον δῑνῆσθον δῑνώμεθᾰ δῑνῆσθε δῑνῶνται
optative δῑνοίμην δῑνοῖο δῑνοῖτο δῑνοῖσθον δῑνοίσθην δῑνοίμεθᾰ δῑνοῖσθε δῑνοῖντο
imperative   δῑνοῦ δῑνείσθω δῑνεῖσθον δῑνείσθων   δῑνεῖσθε δῑνείσθων
active middle/passive
infinitive δῑνεῖν δῑνεῖσθαι
participle m δῑνῶν δῑνούμενος
f δῑνοῦσᾰ δῑνουμένη
n δῑνοῦν δῑνούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐδῑ́νεον, ἐδῑνεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδῑ́νεον ἐδῑ́νεες ἐδῑ́νεε(ν) ἐδῑνέετον ἐδῑνεέτην ἐδῑνέομεν ἐδῑνέετε ἐδῑ́νεον
middle/
passive 		indicative ἐδῑνεόμην ἐδῑνέου ἐδῑνέετο ἐδῑνέεσθον ἐδῑνεέσθην ἐδῑνεόμεθᾰ ἐδῑνέεσθε ἐδῑνέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐδῑ́νουν, ἐδῑνούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδῑ́νουν ἐδῑ́νεις ἐδῑ́νει ἐδῑνεῖτον ἐδῑνείτην ἐδῑνοῦμεν ἐδῑνεῖτε ἐδῑ́νουν
middle/
passive 		indicative ἐδῑνούμην ἐδῑνοῦ ἐδῑνεῖτο ἐδῑνεῖσθον ἐδῑνείσθην ἐδῑνούμεθᾰ ἐδῑνεῖσθε ἐδῑνοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δῑνήσω, δῑνήσομαι, δῑνηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῑνήσω δῑνήσεις δῑνήσει δῑνήσετον δῑνήσετον δῑνήσομεν δῑνήσετε δῑνήσουσῐ(ν)
optative δῑνήσοιμῐ δῑνήσοις δῑνήσοι δῑνήσοιτον δῑνησοίτην δῑνήσοιμεν δῑνήσοιτε δῑνήσοιεν
middle indicative δῑνήσομαι δῑνήσῃ,
δῑνήσει 		δῑνήσεται δῑνήσεσθον δῑνήσεσθον δῑνησόμεθᾰ δῑνήσεσθε δῑνήσονται
optative δῑνησοίμην δῑνήσοιο δῑνήσοιτο δῑνήσοισθον δῑνησοίσθην δῑνησοίμεθᾰ δῑνήσοισθε δῑνήσοιντο
passive indicative δῑνηθήσομαι δῑνηθήσῃ δῑνηθήσεται δῑνηθήσεσθον δῑνηθήσεσθον δῑνηθησόμεθᾰ δῑνηθήσεσθε δῑνηθήσονται
optative δῑνηθησοίμην δῑνηθήσοιο δῑνηθήσοιτο δῑνηθήσοισθον δῑνηθησοίσθην δῑνηθησοίμεθᾰ δῑνηθήσοισθε δῑνηθήσοιντο
active middle passive
infinitive δῑνήσειν δῑνήσεσθαι δῑνηθήσεσθαι
participle m δῑνήσων δῑνησόμενος δῑνηθησόμενος
f δῑνήσουσᾰ δῑνησομένη δῑνηθησομένη
n δῑνῆσον δῑνησόμενον δῑνηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐδῑ́νησᾰ, ἐδῑνησᾰ́μην, ἐδῑνήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδῑ́νησᾰ ἐδῑ́νησᾰς ἐδῑ́νησε(ν) ἐδῑνήσᾰτον ἐδῑνησᾰ́την ἐδῑνήσᾰμεν ἐδῑνήσᾰτε ἐδῑ́νησᾰν
subjunctive δῑνήσω δῑνήσῃς δῑνήσῃ δῑνήσητον δῑνήσητον δῑνήσωμεν δῑνήσητε δῑνήσωσῐ(ν)
optative δῑνήσαιμῐ δῑνήσειᾰς,
δῑνήσαις 		δῑνήσειε(ν),
δῑνήσαι 		δῑνήσαιτον δῑνησαίτην δῑνήσαιμεν δῑνήσαιτε δῑνήσειᾰν,
δῑνήσαιεν
imperative   δῑ́νησον δῑνησᾰ́τω δῑνήσᾰτον δῑνησᾰ́των   δῑνήσᾰτε δῑνησᾰ́ντων
middle indicative ἐδῑνησᾰ́μην ἐδῑνήσω ἐδῑνήσᾰτο ἐδῑνήσᾰσθον ἐδῑνησᾰ́σθην ἐδῑνησᾰ́μεθᾰ ἐδῑνήσᾰσθε ἐδῑνήσᾰντο
subjunctive δῑνήσωμαι δῑνήσῃ δῑνήσηται δῑνήσησθον δῑνήσησθον δῑνησώμεθᾰ δῑνήσησθε δῑνήσωνται
optative δῑνησαίμην δῑνήσαιο δῑνήσαιτο δῑνήσαισθον δῑνησαίσθην δῑνησαίμεθᾰ δῑνήσαισθε δῑνήσαιντο
imperative   δῑ́νησαι δῑνησᾰ́σθω δῑνήσᾰσθον δῑνησᾰ́σθων   δῑνήσᾰσθε δῑνησᾰ́σθων
passive indicative ἐδῑνήθην ἐδῑνήθης ἐδῑνήθη ἐδῑνήθητον ἐδῑνηθήτην ἐδῑνήθημεν ἐδῑνήθητε ἐδῑνήθησᾰν
subjunctive δῑνηθῶ δῑνηθῇς δῑνηθῇ δῑνηθῆτον δῑνηθῆτον δῑνηθῶμεν δῑνηθῆτε δῑνηθῶσῐ(ν)
optative δῑνηθείην δῑνηθείης δῑνηθείη δῑνηθεῖτον,
δῑνηθείητον 		δῑνηθείτην,
δῑνηθειήτην 		δῑνηθεῖμεν,
δῑνηθείημεν 		δῑνηθεῖτε,
δῑνηθείητε 		δῑνηθεῖεν,
δῑνηθείησᾰν
imperative   δῑνήθητῐ δῑνηθήτω δῑνήθητον δῑνηθήτων   δῑνήθητε δῑνηθέντων
active middle passive
infinitive δῑνῆσαι δῑνήσᾰσθαι δῑνηθῆναι
participle m δῑνήσᾱς δῑνησᾰ́μενος δῑνηθείς
f δῑνήσᾱσᾰ δῑνησᾰμένη δῑνηθεῖσᾰ
n δῑνῆσᾰν δῑνησᾰ́μενον δῑνηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: δεδῑ́νηκᾰ, δεδῑ́νημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δεδῑ́νηκᾰ δεδῑ́νηκᾰς δεδῑ́νηκε(ν) δεδῑνήκᾰτον δεδῑνήκᾰτον δεδῑνήκᾰμεν δεδῑνήκᾰτε δεδῑνήκᾱσῐ(ν)
subjunctive δεδῑνήκω δεδῑνήκῃς δεδῑνήκῃ δεδῑνήκητον δεδῑνήκητον δεδῑνήκωμεν δεδῑνήκητε δεδῑνήκωσῐ(ν)
optative δεδῑνήκοιμῐ,
δεδῑνηκοίην 		δεδῑνήκοις,
δεδῑνηκοίης 		δεδῑνήκοι,
δεδῑνηκοίη 		δεδῑνήκοιτον δεδῑνηκοίτην δεδῑνήκοιμεν δεδῑνήκοιτε δεδῑνήκοιεν
imperative   δεδῑ́νηκε δεδῑνηκέτω δεδῑνήκετον δεδῑνηκέτων   δεδῑνήκετε δεδῑνηκόντων
middle/
passive 		indicative δεδῑ́νημαι δεδῑ́νησαι δεδῑ́νηται δεδῑ́νησθον δεδῑ́νησθον δεδῑνήμεθᾰ δεδῑ́νησθε δεδῑ́νηνται
subjunctive δεδῑνημένος ὦ δεδῑνημένος ᾖς δεδῑνημένος ᾖ δεδῑνημένω ἦτον δεδῑνημένω ἦτον δεδῑνημένοι ὦμεν δεδῑνημένοι ἦτε δεδῑνημένοι ὦσῐ(ν)
optative δεδῑνημένος εἴην δεδῑνημένος εἴης δεδῑνημένος εἴη δεδῑνημένω εἴητον/εἶτον δεδῑνημένω εἰήτην/εἴτην δεδῑνημένοι εἴημεν/εἶμεν δεδῑνημένοι εἴητε/εἶτε δεδῑνημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   δεδῑ́νησο δεδῑνήσθω δεδῑ́νησθον δεδῑνήσθων   δεδῑ́νησθε δεδῑνήσθων
active middle/passive
infinitive δεδῑνηκέναι δεδῑνῆσθαι
participle m δεδῑνηκώς δεδῑνημένος
f δεδῑνηκυῖᾰ δεδῑνημένη
n δεδῑνηκός δεδῑνημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐδεδῑνήκειν, ἐδεδῑνήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδεδῑνήκειν,
ἐδεδῑνήκη 		ἐδεδῑνήκεις,
ἐδεδῑνήκης 		ἐδεδῑνήκει(ν) ἐδεδῑνήκετον ἐδεδῑνηκέτην ἐδεδῑνήκεμεν ἐδεδῑνήκετε ἐδεδῑνήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐδεδῑνήμην ἐδεδῑ́νησο ἐδεδῑ́νητο ἐδεδῑ́νησθον ἐδεδῑνήσθην ἐδεδῑνήμεθᾰ ἐδεδῑ́νησθε ἐδεδῑ́νηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.