διχοτόμηση

Greek

Noun

διχοτόμηση • (dichotómisif (plural διχοτομήσεις)

  1. bisection (divide into two equal parts)
  2. dichotomy, split

Declension

Declension of διχοτόμηση
singular plural
nominative διχοτόμηση (dichotómisi) διχοτομήσεις (dichotomíseis)
genitive διχοτόμησης (dichotómisis) διχοτομήσεων (dichotomíseon)
accusative διχοτόμηση (dichotómisi) διχοτομήσεις (dichotomíseis)
vocative διχοτόμηση (dichotómisi) διχοτομήσεις (dichotomíseis)

Older or formal genitive singular: διχοτομήσεως (dichotomíseos)

Synonyms