διώχνω

Greek

Etymology

Inherited from Byzantine Greek διώχνω (diṓkhnō), from Ancient Greek διώκω (diṓkō).^[1]

Pronunciation

IPA^(key): /ˈðʝo.xno/ (pronounced with synizesis of [i]+[o])
Hyphenation: διώ‧χνω

Verb

διώχνω • (dióchno) (past έδιωξα, passive διώχνομαι)

to chase away, to drive away, to send away, to shoo, to get rid of
to expel, to oust, to turf out (to remove from a place)
Synonym: εκδιώκω (ekdióko)
to expel (to remove from membership)
Synonym: αποβάλλω (apovállo)
to fire (to terminate the employment of)
to banish, to chase away, to drive away (to expel from the mind: feeling, pain, thought, etc.)
to turn away (to refuse to admit someone)

Conjugation

διώχνω διώχνομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg		διώξω	διώχνομαι	διωχτώ
2 sg	διώχνεις	διώξεις	διώχνεσαι	διωχτείς
3 sg	διώχνει	διώξει	διώχνεται	διωχτεί

1 pl	διώχνουμε, [‑ομε]	διώξουμε, [‑ομε]	διωχνόμαστε	διωχτούμε
2 pl	διώχνετε	διώξετε	διώχνεστε, διωχνόσαστε	διωχτείτε
3 pl	διώχνουν(ε)	διώξουν(ε)	διώχνονται	διωχτούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έδιωχνα	έδιωξα	διωχνόμουν(α)	διώχτηκα
2 sg	έδιωχνες	έδιωξες	διωχνόσουν(α)	διώχτηκες
3 sg	έδιωχνε	έδιωξε	διωχνόταν(ε)	διώχτηκε

1 pl	διώχναμε	διώξαμε	διωχνόμασταν, (‑όμαστε)	διωχτήκαμε
2 pl	διώχνατε	διώξατε	διωχνόσασταν, (‑όσαστε)	διωχτήκατε
3 pl	έδιωχναν, διώχναν(ε)	έδιωξαν, διώξαν(ε)	διώχνονταν, (διωχνόντουσαν)	διώχτηκαν, διωχτήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα ➤	θα διώξω ➤	θα διώχνομαι ➤	θα διωχτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα διώχνεις, …	θα διώξεις, …	θα διώχνεσαι, …	θα διωχτείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … διώξει έχω, έχεις, … διωγμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … διωχτεί είμαι, είσαι, … διωγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … διώξει είχα, είχες, … διωγμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … διωχτεί ήμουν, ήσουν, … διωγμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … διώξει θα έχω, θα έχεις, … διωγμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … διωχτεί θα είμαι, θα είσαι, … διωγμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	διώχνε	διώξε, διώχ' ¹	—	διώξου
2 pl	διώχνετε	διώξτε, διώχτε²	διώχνεστε	διωχτείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	διώχνοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας διώξει ➤		διωγμένος, ‑η, ‑ο ➤

Nonfinite form➤	διώξει		διωχτεί


Notes Appendix:Greek verbs	1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. διώχ' τον ("get rid of him!") 2. Colloquial. • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

άδιωχτος (ádiochtos, “unexpelled”)
αποδιώχνω (apodióchno, “chase away, dismiss”)
διωγμός m (diogmós, “persecution”)
δίωξη f (díoxi, “prosecution”)
διώξιμο n (dióximo, “dismissal”)
and see: διώκω (dióko, “persecute”) (for stem διωκ-)

References

^ διώχνω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1] διώχνω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1]