δολερός

Ancient Greek

Etymology

From δόλ(ος) (dól(os)) +‎ -ερός (-erós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /do.le.rós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /do.leˈros/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðo.leˈros/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðo.leˈros/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðo.leˈros/

Adjective

δολερός • (dolerós) m (feminine δολερᾱ́, neuter δολερόν); first/second declension

deceitful, treacherous

Inflection

First and second declension of δολερός; δολερᾱ́; δολερόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δολερός dolerós	δολερᾱ́ dolerā́	δολερόν dolerón	δολερώ dolerṓ	δολερᾱ́ dolerā́	δολερώ dolerṓ	δολεροί doleroí	δολεραί doleraí	δολερᾰ́ dolerắ
Genitive	δολεροῦ doleroû	δολερᾶς dolerâs	δολεροῦ doleroû	δολεροῖν doleroîn	δολεραῖν doleraîn	δολεροῖν doleroîn	δολερῶν dolerôn	δολερῶν dolerôn	δολερῶν dolerôn
Dative	δολερῷ dolerōî	δολερᾷ dolerāî	δολερῷ dolerōî	δολεροῖν doleroîn	δολεραῖν doleraîn	δολεροῖν doleroîn	δολεροῖς doleroîs	δολεραῖς doleraîs	δολεροῖς doleroîs
Accusative	δολερόν dolerón	δολερᾱ́ν dolerā́n	δολερόν dolerón	δολερώ dolerṓ	δολερᾱ́ dolerā́	δολερώ dolerṓ	δολερούς doleroús	δολερᾱ́ς dolerā́s	δολερᾰ́ dolerắ
Vocative	δολερέ doleré	δολερᾱ́ dolerā́	δολερόν dolerón	δολερώ dolerṓ	δολερᾱ́ dolerā́	δολερώ dolerṓ	δολεροί doleroí	δολεραί doleraí	δολερᾰ́ dolerắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δολερῶς dolerôs			δολερώτερος dolerṓteros			δολερώτᾰτος dolerṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

“δολερός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
δολερός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
δολερός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)