δολοφονώ

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek δολοφονῶ (dolophonô), contracted form of δολοφονέω (dolophonéō). See δόλος m (dólos, “deceit”) and φόνος m (fónos, “murder”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ðo.lo.foˈno/
  • Hyphenation: δο‧λο‧φο‧νώ

Verb

δολοφονώ • (dolofonó) (past δολοφόνησα, passive δολοφονούμαι, p‑past δολοφονήθηκα, ppp δολοφονημένος)

  1. to murder, assassinate

Conjugation

δολοφονώ, δολοφονούμαι/(δολοφονιέμαι)
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg δολοφονήσω δολοφονούμαι, δολοφονιέμαι1 δολοφονηθώ
2 sg δολοφονείς δολοφονήσεις δολοφονείσαι - δολοφονιέσαι δολοφονηθείς
3 sg δολοφονεί δολοφονήσει δολοφονείται - δολοφονιέται δολοφονηθεί
1 pl δολοφονούμε δολοφονήσουμε, [-ομε] δολοφονούμαστε - δολοφονιόμαστε δολοφονηθούμε
2 pl δολοφονείτε δολοφονήσετε δολοφονείστε - δολοφονιέστε, δολοφονιόσαστε δολοφονηθείτε
3 pl δολοφονούν(ε) δολοφονήσουν(ε) δολοφονούνται - δολοφονιούνται, δολοφονιόνται δολοφονηθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg δολοφονούσα δολοφόνησα [δολοφονούμουν(α)] - δολοφονιόμουν(α)1 δολοφονήθηκα
2 sg δολοφονούσες δολοφόνησες [δολοφονούσουν(α)] - δολοφονιόσουν(α) δολοφονήθηκες
3 sg δολοφονούσε δολοφόνησε δολοφονούνταν, {δολοφονείτο} - δολοφονιόταν(ε) δολοφονήθηκε
1 pl δολοφονούσαμε δολοφονήσαμε δολοφονούμασταν, (‑ούμαστε) - δολοφονιόμασταν, (‑ιόμαστε) δολοφονηθήκαμε
2 pl δολοφονούσατε δολοφονήσατε [δολοφονούσασταν, (‑ούσαστε)] - δολοφονιόσασταν, (‑ιόσαστε) δολοφονηθήκατε
3 pl δολοφονούσαν(ε) δολοφόνησαν, δολοφονήσαν(ε) δολοφονούνταν, {δολοφονούντο} - δολοφονιούνταν, (δολοφονιόντουσαν) δολοφονήθηκαν, δολοφονηθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα ➤ θα δολοφονήσω ➤ θα δολοφονούμαι - δολοφονιέμαι ➤ θα δολοφονηθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα δολοφονείς, … θα δολοφονήσεις, … θα δολοφονείσαι - δολοφονιέσαι, … θα δολοφονηθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … δολοφονήσει
  έχω, έχεις, … δολοφονημένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … δολοφονηθεί
  είμαι, είσαι, … δολοφονημένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … δολοφονήσει
  είχα, είχες, … δολοφονημένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … δολοφονηθεί
  ήμουν, ήσουν, … δολοφονημένος , ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … δολοφονήσει
  θα έχω, θα έχεις, … δολοφονημένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … δολοφονηθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … δολοφονημένος , ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg — δολοφόνησε — δολοφονήσου
2 pl δολοφονείτε δολοφονήστε δολοφονείστε - δολοφονιέστε δολοφονηθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ δολοφονώντας ➤ δολοφονούμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤ έχοντας δολοφονήσει ➤ δολοφονημένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ δολοφονήσει δολοφονηθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. The passive forms with -ιέμαι, -ιόμουν are less formal.
 • Second passive forms are colloquial. Found chiefly in the passive imperfect.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.