δονέω

Ancient Greek

Etymology

Unknown.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /do.né.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /doˈne.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðoˈne.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðoˈne.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðoˈne.o/

Verb

δονέω • (donéō)

to shake, cause to quiver, especially of the wind
to drive about; disturb, terrify
(of love) to agitate, excite
(passive voice, of troops) to wheel
(of sound) to murmur, buzz, rouse

Inflection

Present: δονέω, δονέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δονέω	δονέεις	δονέει	δονέετον	δονέετον	δονέομεν	δονέετε	δονέουσῐ(ν)
	subjunctive	δονέω	δονέῃς	δονέῃ	δονέητον	δονέητον	δονέωμεν	δονέητε	δονέωσῐ(ν)
	optative	δονέοιμῐ	δονέοις	δονέοι	δονέοιτον	δονεοίτην	δονέοιμεν	δονέοιτε	δονέοιεν
	imperative		δόνεε	δονεέτω	δονέετον	δονεέτων		δονέετε	δονεόντων
middle/ passive	indicative	δονέομαι	δονέῃ / δονέει	δονέεται	δονέεσθον	δονέεσθον	δονεόμεθᾰ	δονέεσθε	δονέονται
	subjunctive	δονέωμαι	δονέῃ	δονέηται	δονέησθον	δονέησθον	δονεώμεθᾰ	δονέησθε	δονέωνται
	optative	δονεοίμην	δονέοιο	δονέοιτο	δονέοισθον	δονεοίσθην	δονεοίμεθᾰ	δονέοισθε	δονέοιντο
	imperative		δονέου	δονεέσθω	δονέεσθον	δονεέσθων		δονέεσθε	δονεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δονέειν				δονέεσθαι
participle	m	δονέων				δονεόμενος
	f	δονέουσᾰ				δονεομένη
	n	δονέον				δονεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: δονῶ, δονοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δονῶ	δονεῖς	δονεῖ	δονεῖτον	δονεῖτον	δονοῦμεν	δονεῖτε	δονοῦσῐ(ν)
	subjunctive	δονῶ	δονῇς	δονῇ	δονῆτον	δονῆτον	δονῶμεν	δονῆτε	δονῶσῐ(ν)
	optative	δονοίην / δονοῖμῐ	δονοίης / δονοῖς	δονοίη / δονοῖ	δονοῖτον / δονοίητον	δονοίτην / δονοιήτην	δονοῖμεν / δονοίημεν	δονοῖτε / δονοίητε	δονοῖεν / δονοίησᾰν
	imperative		δόνει	δονείτω	δονεῖτον	δονείτων		δονεῖτε	δονούντων
middle/ passive	indicative	δονοῦμαι	δονεῖ, δονῇ	δονεῖται	δονεῖσθον	δονεῖσθον	δονούμεθᾰ	δονεῖσθε	δονοῦνται
	subjunctive	δονῶμαι	δονῇ	δονῆται	δονῆσθον	δονῆσθον	δονώμεθᾰ	δονῆσθε	δονῶνται
	optative	δονοίμην	δονοῖο	δονοῖτο	δονοῖσθον	δονοίσθην	δονοίμεθᾰ	δονοῖσθε	δονοῖντο
	imperative		δονοῦ	δονείσθω	δονεῖσθον	δονείσθων		δονεῖσθε	δονείσθων
		active				middle/passive
infinitive		δονεῖν				δονεῖσθαι
participle	m	δονῶν				δονούμενος
	f	δονοῦσᾰ				δονουμένη
	n	δονοῦν				δονούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐδόνεον, ἐδονεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδόνεον	ἐδόνεες	ἐδόνεε(ν)	ἐδονέετον	ἐδονεέτην	ἐδονέομεν	ἐδονέετε	ἐδόνεον
middle/ passive	indicative	ἐδονεόμην	ἐδονέου	ἐδονέετο	ἐδονέεσθον	ἐδονεέσθην	ἐδονεόμεθᾰ	ἐδονέεσθε	ἐδονέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐδόνουν, ἐδονούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδόνουν	ἐδόνεις	ἐδόνει	ἐδονεῖτον	ἐδονείτην	ἐδονοῦμεν	ἐδονεῖτε	ἐδόνουν
middle/ passive	indicative	ἐδονούμην	ἐδονοῦ	ἐδονεῖτο	ἐδονεῖσθον	ἐδονείσθην	ἐδονούμεθᾰ	ἐδονεῖσθε	ἐδονοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: δονήσω, δονήσομαι, δονηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δονήσω	δονήσεις	δονήσει	δονήσετον	δονήσετον	δονήσομεν	δονήσετε	δονήσουσῐ(ν)
active	optative	δονήσοιμῐ	δονήσοις	δονήσοι	δονήσοιτον	δονησοίτην	δονήσοιμεν	δονήσοιτε	δονήσοιεν
middle	indicative	δονήσομαι	δονήσῃ / δονήσει	δονήσεται	δονήσεσθον	δονήσεσθον	δονησόμεθᾰ	δονήσεσθε	δονήσονται
middle	optative	δονησοίμην	δονήσοιο	δονήσοιτο	δονήσοισθον	δονησοίσθην	δονησοίμεθᾰ	δονήσοισθε	δονήσοιντο
passive	indicative	δονηθήσομαι	δονηθήσῃ	δονηθήσεται	δονηθήσεσθον	δονηθήσεσθον	δονηθησόμεθᾰ	δονηθήσεσθε	δονηθήσονται
passive	optative	δονηθησοίμην	δονηθήσοιο	δονηθήσοιτο	δονηθήσοισθον	δονηθησοίσθην	δονηθησοίμεθᾰ	δονηθήσοισθε	δονηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		δονήσειν			δονήσεσθαι		δονηθήσεσθαι
participle	m	δονήσων			δονησόμενος		δονηθησόμενος
	f	δονήσουσᾰ			δονησομένη		δονηθησομένη
	n	δονῆσον			δονησόμενον		δονηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐδόνησᾰ, ἐδονησᾰ́μην, δονήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδόνησᾰ	ἐδόνησᾰς	ἐδόνησε(ν)	ἐδονήσᾰτον	ἐδονησᾰ́την	ἐδονήσᾰμεν	ἐδονήσᾰτε	ἐδόνησᾰν
	subjunctive	δονήσω	δονήσῃς	δονήσῃ	δονήσητον	δονήσητον	δονήσωμεν	δονήσητε	δονήσωσῐ(ν)
	optative	δονήσαιμῐ	δονήσειᾰς / δονήσαις	δονήσειε(ν) / δονήσαι	δονήσαιτον	δονησαίτην	δονήσαιμεν	δονήσαιτε	δονήσειᾰν / δονήσαιεν
	imperative		δόνησον	δονησᾰ́τω	δονήσᾰτον	δονησᾰ́των		δονήσᾰτε	δονησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐδονησᾰ́μην	ἐδονήσω	ἐδονήσᾰτο	ἐδονήσᾰσθον	ἐδονησᾰ́σθην	ἐδονησᾰ́μεθᾰ	ἐδονήσᾰσθε	ἐδονήσᾰντο
	subjunctive	δονήσωμαι	δονήσῃ	δονήσηται	δονήσησθον	δονήσησθον	δονησώμεθᾰ	δονήσησθε	δονήσωνται
	optative	δονησαίμην	δονήσαιο	δονήσαιτο	δονήσαισθον	δονησαίσθην	δονησαίμεθᾰ	δονήσαισθε	δονήσαιντο
	imperative		δόνησαι	δονησᾰ́σθω	δονήσᾰσθον	δονησᾰ́σθων		δονήσᾰσθε	δονησᾰ́σθων
passive	indicative	δονήθην	δονήθης	δονήθη	δονήθητον	δονηθήτην	δονήθημεν	δονήθητε	δονήθησᾰν
	subjunctive	ἐδονηθῶ	ἐδονηθῇς	ἐδονηθῇ	ἐδονηθῆτον	ἐδονηθῆτον	ἐδονηθῶμεν	ἐδονηθῆτε	ἐδονηθῶσῐ(ν)
	optative	ἐδονηθείην	ἐδονηθείης	ἐδονηθείη	ἐδονηθεῖτον / ἐδονηθείητον	ἐδονηθείτην / ἐδονηθειήτην	ἐδονηθεῖμεν / ἐδονηθείημεν	ἐδονηθεῖτε / ἐδονηθείητε	ἐδονηθεῖεν / ἐδονηθείησᾰν
	imperative		ἐδονήθητῐ	ἐδονηθήτω	ἐδονήθητον	ἐδονηθήτων		ἐδονήθητε	ἐδονηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		δονῆσαι			δονήσᾰσθαι		ἐδονηθῆναι
participle	m	δονήσᾱς			δονησᾰ́μενος		ἐδονηθείς
	f	δονήσᾱσᾰ			δονησᾰμένη		ἐδονηθεῖσᾰ
	n	δονῆσᾰν			δονησᾰ́μενον		ἐδονηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἁλῐ́δονος (halĭ́donos)
ἀμφῐδονέω (amphĭdonéō)
δόνημᾰ (dónēmă)