δυνητικός
Greek
Adjective
δυνητικός • (dynitikós) m
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | δυνητικός (dynitikós) | δυνητική (dynitikí) | δυνητικό (dynitikó) | δυνητικοί (dynitikoí) | δυνητικές (dynitikés) | δυνητικά (dynitiká) | |
| genitive | δυνητικού (dynitikoú) | δυνητικής (dynitikís) | δυνητικού (dynitikoú) | δυνητικών (dynitikón) | δυνητικών (dynitikón) | δυνητικών (dynitikón) | |
| accusative | δυνητικό (dynitikó) | δυνητική (dynitikí) | δυνητικό (dynitikó) | δυνητικούς (dynitikoús) | δυνητικές (dynitikés) | δυνητικά (dynitiká) | |
| vocative | δυνητικέ (dynitiké) | δυνητική (dynitikí) | δυνητικό (dynitikó) | δυνητικοί (dynitikoí) | δυνητικές (dynitikés) | δυνητικά (dynitiká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δυνητικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δυνητικός, etc.)