δυσίατος
Greek
Adjective
δυσίατος • (dysíatos) m (feminine δυσίατη, neuter δυσίατο)
- refractory (resistant to treatment, difficult to heal)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | δυσίατος (dysíatos) | δυσίατη (dysíati) | δυσίατο (dysíato) | δυσίατοι (dysíatoi) | δυσίατες (dysíates) | δυσίατα (dysíata) | |
| genitive | δυσίατου (dysíatou) | δυσίατης (dysíatis) | δυσίατου (dysíatou) | δυσίατων (dysíaton) | δυσίατων (dysíaton) | δυσίατων (dysíaton) | |
| accusative | δυσίατο (dysíato) | δυσίατη (dysíati) | δυσίατο (dysíato) | δυσίατους (dysíatous) | δυσίατες (dysíates) | δυσίατα (dysíata) | |
| vocative | δυσίατε (dysíate) | δυσίατη (dysíati) | δυσίατο (dysíato) | δυσίατοι (dysíatoi) | δυσίατες (dysíates) | δυσίατα (dysíata) | |
Synonyms
- δυσκολογιάτρευτος (dyskologiátreftos)