δύστηνος

Ancient Greek

Alternative forms

δύστᾱνος (dústānos) — Doric

Etymology

From δυσ- (dus-) +‎ στῆναι (stênai); latter element related to ἵστημι (hístēmi).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /dýs.tɛː.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈdys.te̝.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈðys.ti.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈðys.ti.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈðis.ti.nos/

Adjective

δύστηνος • (dústēnos) m or f (neuter δύστηνον); second declension

(poetic) unhappy, miserable

Declension

Second declension of δύστηνος; δύστηνον (Epic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	δύστηνος dústēnos	δύστηνον dústēnon	δυστήνω dustḗnō	δυστήνω dustḗnō	δύστηνοι dústēnoi	δύστηνᾰ dústēnă
Genitive	δυστήνου / δυστηνοῖο / δυστήνοιο / δυστηνόο / δυστήνοο dustḗnou / dustēnoîo / dustḗnoio / dustēnóo / dustḗnoo	δυστήνου / δυστηνοῖο / δυστήνοιο / δυστηνόο / δυστήνοο dustḗnou / dustēnoîo / dustḗnoio / dustēnóo / dustḗnoo	δυστήνοιν / δυστήνοιῐν dustḗnoi(ĭ)n	δυστήνοιν / δυστήνοιῐν dustḗnoi(ĭ)n	δυστήνων dustḗnōn	δυστήνων dustḗnōn
Dative	δυστήνῳ dustḗnōi	δυστήνῳ dustḗnōi	δυστήνοιν / δυστήνοιῐν dustḗnoi(ĭ)n	δυστήνοιν / δυστήνοιῐν dustḗnoi(ĭ)n	δυστήνοισῐ / δυστήνοισῐν / δυστήνοις dustḗnoisĭ(n) / dustḗnois	δυστήνοισῐ / δυστήνοισῐν / δυστήνοις dustḗnoisĭ(n) / dustḗnois
Accusative	δύστηνον dústēnon	δύστηνον dústēnon	δυστήνω dustḗnō	δυστήνω dustḗnō	δυστήνους dustḗnous	δύστηνᾰ dústēnă
Vocative	δύστηνε dústēne	δύστηνον dústēnon	δυστήνω dustḗnō	δυστήνω dustḗnō	δύστηνοι dústēnoi	δύστηνᾰ dústēnă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	δυστήνως dustḗnōs		δυστηνότερος dustēnóteros		δυστηνότᾰτος dustēnótătos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.