εκδίκηση

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐκδίκησις (ekdíkēsis).

Pronunciation

  • IPA(key): /ekˈði.ci.si/
  • Hyphenation: εκ‧δί‧κη‧ση

Noun

εκδίκηση • (ekdíkisif (plural εκδικήσεις)

  1. revenge, vengeance

Declension

Declension of εκδίκηση
singular plural
nominative εκδίκηση (ekdíkisi) εκδικήσεις (ekdikíseis)
genitive εκδίκησης (ekdíkisis) εκδικήσεων (ekdikíseon)
accusative εκδίκηση (ekdíkisi) εκδικήσεις (ekdikíseis)
vocative εκδίκηση (ekdíkisi) εκδικήσεις (ekdikíseis)

Older or formal genitive singular: εκδικήσεως (ekdikíseos)

Derived terms