εκτέλεση
Greek
Etymology
From εκτελώ (ekteló, “to execute”), calque of French exécution. First attested 1840.
Pronunciation
- IPA(key): /ekˈtelesi/
- Hyphenation: εκ‧τέ‧λε‧ση
Noun
εκτέλεση • (ektélesi) f (plural εκτελέσεις)
- execution, completion (carrying out of an order or an action)
- (law) execution (legal killing of a person)
- (music) execution, performance (manner in which piece is performed)
- κακή εκτέλεση ― kakí ektélesi ― bad performance
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | εκτέλεση (ektélesi) | εκτελέσεις (ekteléseis) |
| genitive | εκτέλεσης (ektélesis) | εκτελέσεων (ekteléseon) |
| accusative | εκτέλεση (ektélesi) | εκτελέσεις (ekteléseis) |
| vocative | εκτέλεση (ektélesi) | εκτελέσεις (ekteléseis) |
Older or formal genitive singular: εκτελέσεως (ekteléseos)
Synonyms
- (carrying out): πραγματοποίηση f (pragmatopoíisi), ολοκλήρωση f (oloklírosi), εφαρμογή f (efarmogí)
- (killing): θανάτωση (thanátosi)
- (perform): ερμηνεία (ermineía)
Related terms
- εκτελεστής m (ektelestís, “performer, executor”), εκτελέστρια f (ekteléstria, “performer, executor”)
- εκτελεστικός (ektelestikós, “executive”)