επίρρημα
See also: ἐπίρρημα
Greek
Alternative forms
- ἐπίῤῥημα (epírrhēma)
- ἐπίρρημα (epírrhēma)
Etymology
From Ancient Greek ἐπίρρημα (epírrhēma).
Noun
επίρρημα • (epírrima) n (plural επιρρήματα)
- (grammar) adverb (lexical category)
- Το «βεβαίως» είναι ένα επίρρημα.
- To «vevaíos» eínai éna epírrima.
- "Βεβαίως" is an adverb.
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | επίρρημα (epírrima) | επιρρήματα (epirrímata) |
| genitive | επιρρήματος (epirrímatos) | επιρρημάτων (epirrimáton) |
| accusative | επίρρημα (epírrima) | επιρρήματα (epirrímata) |
| vocative | επίρρημα (epírrima) | επιρρήματα (epirrímata) |
Further reading
- επίρρημα, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language