επίσκοπος
See also: ἐπίσκοπος
Greek
Etymology
From Koine Greek ἐπίσκοπος (epískopos)
Noun
επίσκοπος • (epískopos) m (plural επίσκοποι)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | επίσκοπος (epískopos) | επίσκοποι (epískopoi) |
| genitive | επισκόπου (episkópou) | επισκόπων (episkópon) |
| accusative | επίσκοπο (epískopo) | επισκόπους (episkópous) |
| vocative | επίσκοπε (epískope) | επίσκοποι (epískopoi) |
Coordinate terms
- μητροπολίτης m (mitropolítis, “metropolitan”)
- Μητροπολίτης m (Mitropolítis, surname)
- πατριάρχης m (patriárchis, “patriarch”)
Derived terms
- αρχιεπισκοπεία f (archiepiskopeía, “archdiocese”)
- αρχιεπισκοπή f (archiepiskopí, “archdiocese”)
- αρχιεπίσκοπος m (archiepískopos, “archbishop”)
- επισκοπεία (episkopeía, “diocese, episcopate”)
- επισκοπείο (episkopeío, “episcopate”)
- επισκοπή (episkopí, “diocese”)
Descendants
- → Ottoman Turkish: پسقپوس (piskopos), փիսգօփօս (piskopos) — Armeno-Turkish
- Turkish: piskopos
- → Romanian: episcop
Further reading
- επίσκοπος on the Greek Wikipedia.Wikipedia el
- επίσκοπος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language