ευκολότατος

• IPA^(key): /efkoˈlotatos/
• Hyphenation: ευ‧κο‧λό‧τα‧τος

ευκολότατος • (efkolótatos) (feminine ευκολότατη, neuter ευκολότατο)

1. absolute superlative degree of απλός (aplós): easiest, very easy

   (slightly formal use): compare to its synonym πανεύκολος

• Katharevousa and Ancient Greek forms: ὁ εὐκολώτατος, ἡ εὐκολωτάτη, τὸ εὐκολώτατον

See declension of εύκολος

• πανεύκολος (panéfkolos, “very easy, dead easy”)
• απλούστατος (aploústatos, “simplest”, superlative of απλός)

• δυσκολότατος (dyskolótatos, “superlative of δύσκολος”)

• ευκολότατα (efkolótata, adverb)