εφιάλτης

See also: Ἐφιάλτης

Greek

Etymology

Via Ancient Greek ἐφιάλτης (ephiáltēs) (compare Ἐφιάλτης (Ephiáltēs)) from Ancient Greek ἐπιάλλω (epiállō), Attic Greek ἐφιάλλω (ephiállō, “send to, throw upon”).

Noun

εφιάλτης • (efiáltis) m (plural εφιάλτες)

  1. nightmare

Declension

Declension of εφιάλτης
singular plural
nominative εφιάλτης (efiáltis) εφιάλτες (efiáltes)
genitive εφιάλτη (efiálti) εφιαλτών (efialtón)
accusative εφιάλτη (efiálti) εφιάλτες (efiáltes)
vocative εφιάλτη (efiálti) εφιάλτες (efiáltes)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.