εἰσάγω

See also: εισάγω

Ancient Greek

Etymology

From εἰς (eis, “into”) +‎ ἄγω (ágō, “to lead”).

Pronunciation

 

Verb

εἰσάγω • (eiságō)

  1. to lead in or into (esp. into one’s dwelling)
  2. to bring in, bring forward (esp. as a law-term, e.g. "bring forward a case")
  3. to introduce to a subject, instruct
  4. (intransitive) to enter

Inflection

   Present: εἰσάγω, εἰσάγομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εἰσάγω εἰσάγεις εἰσάγει εἰσάγετον εἰσάγετον εἰσάγομεν εἰσάγετε εἰσάγουσῐ(ν)
subjunctive εἰσάγω εἰσάγῃς εἰσάγῃ εἰσάγητον εἰσάγητον εἰσάγωμεν εἰσάγητε εἰσάγωσῐ(ν)
optative εἰσάγοιμῐ εἰσάγοις εἰσάγοι εἰσάγοιτον εἰσαγοίτην εἰσάγοιμεν εἰσάγοιτε εἰσάγοιεν
imperative   εἴσαγε εἰσαγέτω εἰσάγετον εἰσαγέτων   εἰσάγετε εἰσαγόντων
middle/
passive 		indicative εἰσάγομαι εἰσάγῃ,
εἰσάγει 		εἰσάγεται εἰσάγεσθον εἰσάγεσθον εἰσαγόμεθᾰ εἰσάγεσθε εἰσάγονται
subjunctive εἰσάγωμαι εἰσάγῃ εἰσάγηται εἰσάγησθον εἰσάγησθον εἰσαγώμεθᾰ εἰσάγησθε εἰσάγωνται
optative εἰσαγοίμην εἰσάγοιο εἰσάγοιτο εἰσάγοισθον εἰσαγοίσθην εἰσαγοίμεθᾰ εἰσάγοισθε εἰσάγοιντο
imperative   εἰσάγου εἰσαγέσθω εἰσάγεσθον εἰσαγέσθων   εἰσάγεσθε εἰσαγέσθων
active middle/passive
infinitive εἰσάγειν εἰσάγεσθαι
participle m εἰσάγων εἰσαγόμενος
f εἰσάγουσᾰ εἰσαγομένη
n εἰσᾶγον εἰσαγόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: εἰσήγαγον, εἰσηγαγόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εἰσήγαγον εἰσήγαγες εἰσήγαγε(ν) εἰσηγάγετον εἰσηγαγέτην εἰσηγάγομεν εἰσηγάγετε εἰσήγαγον
subjunctive εἰσαγάγω εἰσαγάγῃς εἰσαγάγῃ εἰσαγάγητον εἰσαγάγητον εἰσαγάγωμεν εἰσαγάγητε εἰσαγάγωσῐ(ν)
optative εἰσαγάγοιμῐ εἰσαγάγοις εἰσαγάγοι εἰσαγάγοιτον εἰσαγαγοίτην εἰσαγάγοιμεν εἰσαγάγοιτε εἰσαγάγοιεν
imperative   εἰσάγαγε εἰσαγαγέτω εἰσαγάγετον εἰσαγαγέτων   εἰσαγάγετε εἰσαγαγόντων
middle indicative εἰσηγαγόμην εἰσηγάγου εἰσηγάγετο εἰσηγάγεσθον εἰσηγαγέσθην εἰσηγαγόμεθᾰ εἰσηγάγεσθε εἰσηγάγοντο
subjunctive εἰσαγάγωμαι εἰσαγάγῃ εἰσαγάγηται εἰσαγάγησθον εἰσαγάγησθον εἰσαγαγώμεθᾰ εἰσαγάγησθε εἰσαγάγωνται
optative εἰσαγαγοίμην εἰσαγάγοιο εἰσαγάγοιτο εἰσαγάγοισθον εἰσαγαγοίσθην εἰσαγαγοίμεθᾰ εἰσαγάγοισθε εἰσαγάγοιντο
imperative   εἰσαγαγοῦ εἰσαγαγέσθω εἰσαγάγεσθον εἰσαγαγέσθων   εἰσαγάγεσθε εἰσαγαγέσθων
active middle
infinitive εἰσαγαγεῖν εἰσαγαγέσθαι
participle m εἰσαγαγών εἰσαγαγόμενος
f εἰσαγαγοῦσᾰ εἰσαγαγομένη
n εἰσαγαγόν εἰσαγαγόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Greek: εισάγω (eiságo)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.