εἰσβαίνω

Ancient Greek

εἰσ- (eis-) +‎ βαίνω (baínō)

εἰσβαίνω • (eisbaínō)

Present: εἰσβαίνω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εἰσβαίνω	εἰσβαίνεις	εἰσβαίνει	εἰσβαίνετον	εἰσβαίνετον	εἰσβαίνομεν	εἰσβαίνετε	εἰσβαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	εἰσβαίνω	εἰσβαίνῃς	εἰσβαίνῃ	εἰσβαίνητον	εἰσβαίνητον	εἰσβαίνωμεν	εἰσβαίνητε	εἰσβαίνωσῐ(ν)
	optative	εἰσβαίνοιμῐ	εἰσβαίνοις	εἰσβαίνοι	εἰσβαίνοιτον	εἰσβαινοίτην	εἰσβαίνοιμεν	εἰσβαίνοιτε	εἰσβαίνοιεν
	imperative		εἴσβαινε	εἰσβαινέτω	εἰσβαίνετον	εἰσβαινέτων		εἰσβαίνετε	εἰσβαινόντων
		active
infinitive		εἰσβαίνειν
participle	m	εἰσβαίνων
	f	εἰσβαίνουσᾰ
	n	εἰσβαῖνον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: εἰσέβαινον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εἰσέβαινον	εἰσέβαινες	εἰσέβαινε(ν)	εἰσεβαίνετον	εἰσεβαινέτην	εἰσεβαίνομεν	εἰσεβαίνετε	εἰσέβαινον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εἴσβαινον	εἴσβαινες	εἴσβαινε(ν)	εἰσβαίνετον	εἰσβαινέτην	εἰσβαίνομεν	εἰσβαίνετε	εἴσβαινον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: εἰσέβην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εἰσέβην	εἰσέβης	εἰσέβη	εἰσέβητον	εἰσεβήτην	εἰσέβημεν	εἰσέβητε	εἰσέβησᾰν
	subjunctive	εἰσβῶ	εἰσβῇς	εἰσβῇ	εἰσβῆτον	εἰσβῆτον	εἰσβῶμεν	εἰσβῆτε	εἰσβῶσῐ(ν)
	optative	εἰσβαίην	εἰσβαίης	εἰσβαίη	εἰσβαῖτον / εἰσβαίητον	εἰσβαίτην / εἰσβαιήτην	εἰσβαῖμεν / εἰσβαίημεν	εἰσβαῖτε / εἰσβαίητε	εἰσβαῖεν / εἰσβαίησᾰν
	imperative		εἴσβηθῐ	εἰσβήτω	εἴσβητον	εἰσβήτων		εἴσβητε	εἰσβᾰ́ντων
		active
infinitive		εἰσβῆναι
participle	m	εἰσβᾱ́ς
	f	εἰσβᾶσᾰ
	n	εἰσβᾰ́ν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐσέβην (Old Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσέβην	ἐσέβης	ἐσέβη	ἐσέβητον	ἐσεβήτην	ἐσέβημεν	ἐσέβητε	ἐσέβησᾰν
	subjunctive	ἐσβῶ	ἐσβῇς	ἐσβῇ	ἐσβῆτον	ἐσβῆτον	ἐσβῶμεν	ἐσβῆτε	ἐσβῶσῐ(ν)
	optative	ἐσβαίην	ἐσβαίης	ἐσβαίη	ἐσβαῖτον	ἐσβαίτην	ἐσβαῖμεν	ἐσβαῖτε	ἐσβαῖεν
	imperative		ἔσβηθῐ	ἐσβήτω	ἔσβητον	ἐσβήτων		ἔσβητε	ἐσβᾰ́ντων
		active
infinitive		ἐσβῆναι
participle	m	ἐσβᾱ́ς
	f	ἐσβᾶσᾰ
	n	ἐσβᾰ́ν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐσέβην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσέβην	ἐσέβης	ἐσέβη	ἐσέβητον	ἐσεβήτην	ἐσέβημεν	ἐσέβητε	ἐσέβησᾰν
	subjunctive	ἐσβῶ, ἐσβῶμῐ	ἐσβῇς, ἐσβῇσθᾰ	ἐσβῇ, ἐσβῇσῐ	ἐσβῆτον	ἐσβῆτον	ἐσβῶμεν	ἐσβῆτε	ἐσβῶσῐ(ν)
	optative	ἐσβαίην	ἐσβαίης	ἐσβαίη	ἐσβαῖτον	ἐσβαίτην	ἐσβαῖμεν	ἐσβαῖτε	ἐσβαῖεν
	imperative		ἔσβηθῐ	ἐσβήτω	ἔσβητον	ἐσβήτων		ἔσβητε	ἐσβᾰ́ντων
		active
infinitive		ἐσβᾰ́μεν(αι)
participle	m	ἐσβᾱ́ς
	f	ἐσβᾶσᾰ
	n	ἐσβᾰ́ν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: εἰσβέβηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εἰσβέβηκᾰ	εἰσβέβηκᾰς	εἰσβέβηκε(ν)	εἰσβεβήκᾰτον	εἰσβεβήκᾰτον	εἰσβεβήκᾰμεν	εἰσβεβήκᾰτε	εἰσβεβήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	εἰσβεβήκω	εἰσβεβήκῃς	εἰσβεβήκῃ	εἰσβεβήκητον	εἰσβεβήκητον	εἰσβεβήκωμεν	εἰσβεβήκητε	εἰσβεβήκωσῐ(ν)
	optative	εἰσβεβήκοιμῐ / εἰσβεβηκοίην	εἰσβεβήκοις / εἰσβεβηκοίης	εἰσβεβήκοι / εἰσβεβηκοίη	εἰσβεβήκοιτον	εἰσβεβηκοίτην	εἰσβεβήκοιμεν	εἰσβεβήκοιτε	εἰσβεβήκοιεν
	imperative		εἰσβέβηκε	εἰσβεβηκέτω	εἰσβεβήκετον	εἰσβεβηκέτων		εἰσβεβήκετε	εἰσβεβηκόντων
		active
infinitive		εἰσβεβηκέναι
participle	m	εἰσβεβηκώς
	f	εἰσβεβηκυῖᾰ
	n	εἰσβεβηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.