εὐνομέομαι
Ancient Greek
Etymology
εὐ- (eu-) + νόμος (nómos) + -έομαι (-éomai)
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /eu̯.no.mé.o.mai̯/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ew.noˈme.o.mɛ/
- (4th CE Koine) IPA(key): /e.βnoˈme.o.mɛ/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /e.vnoˈme.o.me/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /e.vnoˈme.o.me/
Verb
εὐνομέομαι • (eunoméomai)
Conjugation
Present: εὐνομέομαι (Uncontracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle/ passive |
indicative | εὐνομέομαι | εὐνομέῃ / εὐνομέει | εὐνομέεται | εὐνομέεσθον | εὐνομέεσθον | εὐνομεόμεθᾰ | εὐνομέεσθε | εὐνομέονται | ||||
| subjunctive | εὐνομέωμαι | εὐνομέῃ | εὐνομέηται | εὐνομέησθον | εὐνομέησθον | εὐνομεώμεθᾰ | εὐνομέησθε | εὐνομέωνται | |||||
| optative | εὐνομεοίμην | εὐνομέοιο | εὐνομέοιτο | εὐνομέοισθον | εὐνομεοίσθην | εὐνομεοίμεθᾰ | εὐνομέοισθε | εὐνομέοιντο | |||||
| imperative | εὐνομέου | εὐνομεέσθω | εὐνομέεσθον | εὐνομεέσθων | εὐνομέεσθε | εὐνομεέσθων | |||||||
| middle/passive | |||||||||||||
| infinitive | εὐνομέεσθαι | ||||||||||||
| participle | m | εὐνομεόμενος | |||||||||||
| f | εὐνομεομένη | ||||||||||||
| n | εὐνομεόμενον | ||||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Present: εὐνομοῦμαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle/ passive |
indicative | εὐνομοῦμαι | εὐνομεῖ, εὐνομῇ |
εὐνομεῖται | εὐνομεῖσθον | εὐνομεῖσθον | εὐνομούμεθᾰ | εὐνομεῖσθε | εὐνομοῦνται | ||||
| subjunctive | εὐνομῶμαι | εὐνομῇ | εὐνομῆται | εὐνομῆσθον | εὐνομῆσθον | εὐνομώμεθᾰ | εὐνομῆσθε | εὐνομῶνται | |||||
| optative | εὐνομοίμην | εὐνομοῖο | εὐνομοῖτο | εὐνομοῖσθον | εὐνομοίσθην | εὐνομοίμεθᾰ | εὐνομοῖσθε | εὐνομοῖντο | |||||
| imperative | εὐνομοῦ | εὐνομείσθω | εὐνομεῖσθον | εὐνομείσθων | εὐνομεῖσθε | εὐνομείσθων | |||||||
| middle/passive | |||||||||||||
| infinitive | εὐνομεῖσθαι | ||||||||||||
| participle | m | εὐνομούμενος | |||||||||||
| f | εὐνομουμένη | ||||||||||||
| n | εὐνομούμενον | ||||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Imperfect: ηὐνομεόμην (Uncontracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle/ passive |
indicative | ηὐνομεόμην | ηὐνομέου | ηὐνομέετο | ηὐνομέεσθον | ηὐνομεέσθην | ηὐνομεόμεθᾰ | ηὐνομέεσθε | ηὐνομέοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Imperfect: ηὐνομούμην (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle/ passive |
indicative | ηὐνομούμην | ηὐνομοῦ | ηὐνομεῖτο | ηὐνομεῖσθον | ηὐνομείσθην | ηὐνομούμεθᾰ | ηὐνομεῖσθε | ηὐνομοῦντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Future: εὐνομήσομαι, εὐνομηθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle | indicative | εὐνομήσομαι | εὐνομήσῃ / εὐνομήσει | εὐνομήσεται | εὐνομήσεσθον | εὐνομήσεσθον | εὐνομησόμεθᾰ | εὐνομήσεσθε | εὐνομήσονται | ||||
| optative | εὐνομησοίμην | εὐνομήσοιο | εὐνομήσοιτο | εὐνομήσοισθον | εὐνομησοίσθην | εὐνομησοίμεθᾰ | εὐνομήσοισθε | εὐνομήσοιντο | |||||
| passive | indicative | εὐνομηθήσομαι | εὐνομηθήσῃ | εὐνομηθήσεται | εὐνομηθήσεσθον | εὐνομηθήσεσθον | εὐνομηθησόμεθᾰ | εὐνομηθήσεσθε | εὐνομηθήσονται | ||||
| optative | εὐνομηθησοίμην | εὐνομηθήσοιο | εὐνομηθήσοιτο | εὐνομηθήσοισθον | εὐνομηθησοίσθην | εὐνομηθησοίμεθᾰ | εὐνομηθήσοισθε | εὐνομηθήσοιντο | |||||
| middle | passive | ||||||||||||
| infinitive | εὐνομήσεσθαι | εὐνομηθήσεσθαι | |||||||||||
| participle | m | εὐνομησόμενος | εὐνομηθησόμενος | ||||||||||
| f | εὐνομησομένη | εὐνομηθησομένη | |||||||||||
| n | εὐνομησόμενον | εὐνομηθησόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Aorist: ηὐνομησᾰ́μην, ηὐνομήθην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle | indicative | ηὐνομησᾰ́μην | ηὐνομήσω | ηὐνομήσᾰτο | ηὐνομήσᾰσθον | ηὐνομησᾰ́σθην | ηὐνομησᾰ́μεθᾰ | ηὐνομήσᾰσθε | ηὐνομήσᾰντο | ||||
| subjunctive | εὐνομήσωμαι | εὐνομήσῃ | εὐνομήσηται | εὐνομήσησθον | εὐνομήσησθον | εὐνομησώμεθᾰ | εὐνομήσησθε | εὐνομήσωνται | |||||
| optative | εὐνομησαίμην | εὐνομήσαιο | εὐνομήσαιτο | εὐνομήσαισθον | εὐνομησαίσθην | εὐνομησαίμεθᾰ | εὐνομήσαισθε | εὐνομήσαιντο | |||||
| imperative | εὐνόμησαι | εὐνομησᾰ́σθω | εὐνομήσᾰσθον | εὐνομησᾰ́σθων | εὐνομήσᾰσθε | εὐνομησᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | ηὐνομήθην | ηὐνομήθης | ηὐνομήθη | ηὐνομήθητον | ηὐνομηθήτην | ηὐνομήθημεν | ηὐνομήθητε | ηὐνομήθησᾰν | ||||
| subjunctive | εὐνομηθῶ | εὐνομηθῇς | εὐνομηθῇ | εὐνομηθῆτον | εὐνομηθῆτον | εὐνομηθῶμεν | εὐνομηθῆτε | εὐνομηθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | εὐνομηθείην | εὐνομηθείης | εὐνομηθείη | εὐνομηθεῖτον / εὐνομηθείητον | εὐνομηθείτην / εὐνομηθειήτην | εὐνομηθεῖμεν / εὐνομηθείημεν | εὐνομηθεῖτε / εὐνομηθείητε | εὐνομηθεῖεν / εὐνομηθείησᾰν | |||||
| imperative | εὐνομήθητῐ | εὐνομηθήτω | εὐνομήθητον | εὐνομηθήτων | εὐνομήθητε | εὐνομηθέντων | |||||||
| middle | passive | ||||||||||||
| infinitive | εὐνομήσᾰσθαι | εὐνομηθῆναι | |||||||||||
| participle | m | εὐνομησᾰ́μενος | εὐνομηθείς | ||||||||||
| f | εὐνομησᾰμένη | εὐνομηθεῖσᾰ | |||||||||||
| n | εὐνομησᾰ́μενον | εὐνομηθέν | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle | indicative | εὐνομησᾰ́μην | εὐνομήσω | εὐνομήσᾰτο | εὐνομήσᾰσθον | εὐνομησᾰ́σθην | εὐνομησᾰ́μεθᾰ | εὐνομήσᾰσθε | εὐνομήσᾰντο | ||||
| passive | indicative | εὐνομήθην | εὐνομήθης | εὐνομήθη | εὐνομήθητον | εὐνομηθήτην | εὐνομήθημεν | εὐνομήθητε | εὐνομήθησᾰν | ||||
| Notes: | Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Perfect: εὐνόμημαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle/ passive |
indicative | εὐνόμημαι | εὐνόμησαι | εὐνόμηται | εὐνόμησθον | εὐνόμησθον | εὐνομήμεθᾰ | εὐνόμησθε | εὐνόμηνται | ||||
| subjunctive | εὐνομημένος ὦ | εὐνομημένος ᾖς | εὐνομημένος ᾖ | εὐνομημένω ἦτον | εὐνομημένω ἦτον | εὐνομημένοι ὦμεν | εὐνομημένοι ἦτε | εὐνομημένοι ὦσῐ(ν) | |||||
| optative | εὐνομημένος εἴην | εὐνομημένος εἴης | εὐνομημένος εἴη | εὐνομημένω εἴητον / εἶτον | εὐνομημένω εἰήτην / εἴτην | εὐνομημένοι εἴημεν / εἶμεν | εὐνομημένοι εἴητε / εἶτε | εὐνομημένοι εἴησᾰν / εἶεν | |||||
| imperative | εὐνόμησο | εὐνομήσθω | εὐνόμησθον | εὐνομήσθων | εὐνόμησθε | εὐνομήσθων | |||||||
| middle/passive | |||||||||||||
| infinitive | εὐνομῆσθαι | ||||||||||||
| participle | m | εὐνομημένος | |||||||||||
| f | εὐνομημένη | ||||||||||||
| n | εὐνομημένον | ||||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Further reading
- εὐνομέομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- “εὐνομέομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- constitution idem, page 164.
- govern idem, page 367.
- government idem, page 368.
- law idem, page 479.