ζηλόω

Ancient Greek

Etymology

    From ζῆλος (zêlos) +‎ -όω (-óō).

    Pronunciation

     

    Verb

    ζηλόω • (zēlóō)

    1. to emulate
    2. to be jealous

    Inflection

       Present: ζηλῶ, ζηλοῦμαι (Contracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ζηλῶ ζηλοῖς ζηλοῖ ζηλοῦτον ζηλοῦτον ζηλοῦμεν ζηλοῦτε ζηλοῦσῐ(ν)
    subjunctive ζηλῶ ζηλοῖς ζηλοῖ ζηλῶτον ζηλῶτον ζηλῶμεν ζηλῶτε ζηλῶσῐ(ν)
    optative ζηλοίην / ζηλοῖμῐ ζηλοίης / ζηλοῖς ζηλοίη / ζηλοῖ ζηλοῖτον / ζηλοίητον ζηλοίτην / ζηλοιήτην ζηλοῖμεν / ζηλοίημεν ζηλοῖτε / ζηλοίητε ζηλοῖεν / ζηλοίησᾰν
    imperative   ζήλου ζηλούτω ζηλοῦτον ζηλούτων   ζηλοῦτε ζηλούντων
    middle/
    passive     		indicative ζηλοῦμαι ζηλοῖ ζηλοῦται ζηλοῦσθον ζηλοῦσθον ζηλούμεθᾰ ζηλοῦσθε ζηλοῦνται
    subjunctive ζηλῶμαι ζηλοῖ ζηλῶται ζηλῶσθον ζηλῶσθον ζηλώμεθᾰ ζηλῶσθε ζηλῶνται
    optative ζηλοίμην ζηλοῖο ζηλοῖτο ζηλοῖσθον ζηλοίσθην ζηλοίμεθᾰ ζηλοῖσθε ζηλοῖντο
    imperative   ζηλοῦ ζηλούσθω ζηλοῦσθον ζηλούσθων   ζηλοῦσθε ζηλούσθων
    active middle/passive
    infinitive ζηλοῦν ζηλοῦσθαι
    participle m ζηλῶν ζηλούμενος
    f ζηλοῦσᾰ ζηλουμένη
    n ζηλοῦν ζηλούμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ἐζήλουν, ἐζηλούμην (Contracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐζήλουν ἐζήλους ἐζήλου ἐζηλοῦτον ἐζηλούτην ἐζηλοῦμεν ἐζηλοῦτε ἐζήλουν
    middle/
    passive     		indicative ἐζηλούμην ἐζηλοῦ ἐζηλοῦτο ἐζηλοῦσθον ἐζηλούσθην ἐζηλούμεθᾰ ἐζηλοῦσθε ἐζηλοῦντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: ζηλώσω, ζηλώσομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ζηλώσω ζηλώσεις ζηλώσει ζηλώσετον ζηλώσετον ζηλώσομεν ζηλώσετε ζηλώσουσῐ(ν)
    optative ζηλώσοιμῐ ζηλώσοις ζηλώσοι ζηλώσοιτον ζηλωσοίτην ζηλώσοιμεν ζηλώσοιτε ζηλώσοιεν
    middle indicative ζηλώσομαι ζηλώσῃ / ζηλώσει ζηλώσεται ζηλώσεσθον ζηλώσεσθον ζηλωσόμεθᾰ ζηλώσεσθε ζηλώσονται
    optative ζηλωσοίμην ζηλώσοιο ζηλώσοιτο ζηλώσοισθον ζηλωσοίσθην ζηλωσοίμεθᾰ ζηλώσοισθε ζηλώσοιντο
    active middle
    infinitive ζηλώσειν ζηλώσεσθαι
    participle m ζηλώσων ζηλωσόμενος
    f ζηλώσουσᾰ ζηλωσομένη
    n ζηλῶσον ζηλωσόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ἐζήλωσᾰ, ἐζηλωσᾰ́μην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐζήλωσᾰ ἐζήλωσᾰς ἐζήλωσε(ν) ἐζηλώσᾰτον ἐζηλωσᾰ́την ἐζηλώσᾰμεν ἐζηλώσᾰτε ἐζήλωσᾰν
    subjunctive ζηλώσω ζηλώσῃς ζηλώσῃ ζηλώσητον ζηλώσητον ζηλώσωμεν ζηλώσητε ζηλώσωσῐ(ν)
    optative ζηλώσαιμῐ ζηλώσειᾰς / ζηλώσαις ζηλώσειε(ν) / ζηλώσαι ζηλώσαιτον ζηλωσαίτην ζηλώσαιμεν ζηλώσαιτε ζηλώσειᾰν / ζηλώσαιεν
    imperative   ζήλωσον ζηλωσᾰ́τω ζηλώσᾰτον ζηλωσᾰ́των   ζηλώσᾰτε ζηλωσᾰ́ντων
    middle indicative ἐζηλωσᾰ́μην ἐζηλώσω ἐζηλώσᾰτο ἐζηλώσᾰσθον ἐζηλωσᾰ́σθην ἐζηλωσᾰ́μεθᾰ ἐζηλώσᾰσθε ἐζηλώσᾰντο
    subjunctive ζηλώσωμαι ζηλώσῃ ζηλώσηται ζηλώσησθον ζηλώσησθον ζηλωσώμεθᾰ ζηλώσησθε ζηλώσωνται
    optative ζηλωσαίμην ζηλώσαιο ζηλώσαιτο ζηλώσαισθον ζηλωσαίσθην ζηλωσαίμεθᾰ ζηλώσαισθε ζηλώσαιντο
    imperative   ζήλωσαι ζηλωσᾰ́σθω ζηλώσᾰσθον ζηλωσᾰ́σθων   ζηλώσᾰσθε ζηλωσᾰ́σθων
    active middle
    infinitive ζηλῶσαι ζηλώσᾰσθαι
    participle m ζηλώσᾱς ζηλωσᾰ́μενος
    f ζηλώσᾱσᾰ ζηλωσᾰμένη
    n ζηλῶσᾰν ζηλωσᾰ́μενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Perfect: ἐζήλωκᾰ, ἐζήλωμαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐζήλωκᾰ ἐζήλωκᾰς ἐζήλωκε(ν) ἐζηλώκᾰτον ἐζηλώκᾰτον ἐζηλώκᾰμεν ἐζηλώκᾰτε ἐζηλώκᾱσῐ(ν)
    subjunctive ἐζηλώκω ἐζηλώκῃς ἐζηλώκῃ ἐζηλώκητον ἐζηλώκητον ἐζηλώκωμεν ἐζηλώκητε ἐζηλώκωσῐ(ν)
    optative ἐζηλώκοιμῐ / ἐζηλωκοίην ἐζηλώκοις / ἐζηλωκοίης ἐζηλώκοι / ἐζηλωκοίη ἐζηλώκοιτον ἐζηλωκοίτην ἐζηλώκοιμεν ἐζηλώκοιτε ἐζηλώκοιεν
    imperative   ἐζήλωκε ἐζηλωκέτω ἐζηλώκετον ἐζηλωκέτων   ἐζηλώκετε ἐζηλωκόντων
    middle/
    passive     		indicative ἐζήλωμαι ἐζήλωσαι ἐζήλωται ἐζήλωσθον ἐζήλωσθον ἐζηλώμεθᾰ ἐζήλωσθε ἐζήλωνται
    subjunctive ἐζηλωμένος ὦ ἐζηλωμένος ᾖς ἐζηλωμένος ᾖ ἐζηλωμένω ἦτον ἐζηλωμένω ἦτον ἐζηλωμένοι ὦμεν ἐζηλωμένοι ἦτε ἐζηλωμένοι ὦσῐ(ν)
    optative ἐζηλωμένος εἴην ἐζηλωμένος εἴης ἐζηλωμένος εἴη ἐζηλωμένω εἴητον / εἶτον ἐζηλωμένω εἰήτην / εἴτην ἐζηλωμένοι εἴημεν / εἶμεν ἐζηλωμένοι εἴητε / εἶτε ἐζηλωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
    imperative   ἐζήλωσο ἐζηλώσθω ἐζήλωσθον ἐζηλώσθων   ἐζήλωσθε ἐζηλώσθων
    active middle/passive
    infinitive ἐζηλωκέναι ἐζηλῶσθαι
    participle m ἐζηλωκώς ἐζηλωμένος
    f ἐζηλωκυῖᾰ ἐζηλωμένη
    n ἐζηλωκός ἐζηλωμένον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Pluperfect: ἐζηλώκειν / ἐζηλώκη, ἐζηλώμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐζηλώκειν / ἐζηλώκη ἐζηλώκεις / ἐζηλώκης ἐζηλώκει(ν) ἐζηλώκετον ἐζηλωκέτην ἐζηλώκεμεν ἐζηλώκετε ἐζηλώκεσᾰν
    middle/
    passive     		indicative ἐζηλώμην ἐζήλωσο ἐζήλωτο ἐζήλωσθον ἐζηλώσθην ἐζηλώμεθᾰ ἐζήλωσθε ἐζήλωντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

    References

    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.