Greek
Etymology
From Ancient Greek ἠθικός (ēthikós).
Pronunciation
Adjective
ηθικός • (ithikós) m (feminine ηθική, neuter ηθικό)
- moral
- ethical
- virtuous
Declension
Declension of ηθικός
|
|
singular
|
|
plural
|
| masculine
|
feminine
|
neuter
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
ηθικός (ithikós)
|
ηθική (ithikí)
|
ηθικό (ithikó)
|
ηθικοί (ithikoí)
|
ηθικές (ithikés)
|
ηθικά (ithiká)
|
| genitive
|
ηθικού (ithikoú)
|
ηθικής (ithikís)
|
ηθικού (ithikoú)
|
ηθικών (ithikón)
|
ηθικών (ithikón)
|
ηθικών (ithikón)
|
| accusative
|
ηθικό (ithikó)
|
ηθική (ithikí)
|
ηθικό (ithikó)
|
ηθικούς (ithikoús)
|
ηθικές (ithikés)
|
ηθικά (ithiká)
|
| vocative
|
ηθικέ (ithiké)
|
ηθική (ithikí)
|
ηθικό (ithikó)
|
ηθικοί (ithikoí)
|
ηθικές (ithikés)
|
ηθικά (ithiká)
|
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ηθικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ηθικός, etc.)
Degrees of comparison by suffixation
| comparative (?)
|
singular
|
|
plural
|
| masculine
|
feminine
|
neuter
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
ηθικότερος (ithikóteros)
|
ηθικότερη (ithikóteri)
|
ηθικότερο (ithikótero)
|
ηθικότεροι (ithikóteroi)
|
ηθικότερες (ithikóteres)
|
ηθικότερα (ithikótera)
|
| genitive
|
ηθικότερου (ithikóterou)
|
ηθικότερης (ithikóteris)
|
ηθικότερου (ithikóterou)
|
ηθικότερων (ithikóteron)
|
ηθικότερων (ithikóteron)
|
ηθικότερων (ithikóteron)
|
| accusative
|
ηθικότερο (ithikótero)
|
ηθικότερη (ithikóteri)
|
ηθικότερο (ithikótero)
|
ηθικότερους (ithikóterous)
|
ηθικότερες (ithikóteres)
|
ηθικότερα (ithikótera)
|
| vocative
|
ηθικότερε (ithikótere)
|
ηθικότερη (ithikóteri)
|
ηθικότερο (ithikótero)
|
ηθικότεροι (ithikóteroi)
|
ηθικότερες (ithikóteres)
|
ηθικότερα (ithikótera)
|
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ηθικότερος", etc)
absolute
superlative (?)
|
singular
|
|
plural
|
| masculine
|
feminine
|
neuter
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
ηθικότατος (ithikótatos)
|
ηθικότατη (ithikótati)
|
ηθικότατο (ithikótato)
|
ηθικότατοι (ithikótatoi)
|
ηθικότατες (ithikótates)
|
ηθικότατα (ithikótata)
|
| genitive
|
ηθικότατου (ithikótatou)
|
ηθικότατης (ithikótatis)
|
ηθικότατου (ithikótatou)
|
ηθικότατων (ithikótaton)
|
ηθικότατων (ithikótaton)
|
ηθικότατων (ithikótaton)
|
| accusative
|
ηθικότατο (ithikótato)
|
ηθικότατη (ithikótati)
|
ηθικότατο (ithikótato)
|
ηθικότατους (ithikótatous)
|
ηθικότατες (ithikótates)
|
ηθικότατα (ithikótata)
|
| vocative
|
ηθικότατε (ithikótate)
|
ηθικότατη (ithikótati)
|
ηθικότατο (ithikótato)
|
ηθικότατοι (ithikótatoi)
|
ηθικότατες (ithikótates)
|
ηθικότατα (ithikótata)
|
|
Antonyms
- see: ηθική f (ithikí, “ethics”)
Further reading