θέμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰé.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰe.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθe.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθe.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθe.me.nos/

Participle

θέμενος • (thémenos) m (feminine θεμένη, neuter θέμενον); first/second declension

aorist middle participle of τίθημι (títhēmi)

Declension

First and second declension of θέμενος; θεμένη; θέμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	θέμενος thémenos	θεμένη theménē	θέμενον thémenon	θεμένω theménō	θεμένᾱ theménā	θεμένω theménō	θέμενοι thémenoi	θέμεναι thémenai	θέμενᾰ thémenă
Genitive	θεμένου theménou	θεμένης theménēs	θεμένου theménou	θεμένοιν theménoin	θεμέναιν theménain	θεμένοιν theménoin	θεμένων theménōn	θεμένων theménōn	θεμένων theménōn
Dative	θεμένῳ theménōi	θεμένῃ theménēi	θεμένῳ theménōi	θεμένοιν theménoin	θεμέναιν theménain	θεμένοιν theménoin	θεμένοις theménois	θεμέναις theménais	θεμένοις theménois
Accusative	θέμενον thémenon	θεμένην theménēn	θέμενον thémenon	θεμένω theménō	θεμένᾱ theménā	θεμένω theménō	θεμένους theménous	θεμένᾱς theménās	θέμενᾰ thémenă
Vocative	θέμενε thémene	θεμένη theménē	θέμενον thémenon	θεμένω theménō	θεμένᾱ theménā	θεμένω theménō	θέμενοι thémenoi	θέμεναι thémenai	θέμενᾰ thémenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	θεμένως theménōs			θεμενώτερος themenṓteros			θεμενώτᾰτος themenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.