θανών

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰa.nɔ̌ːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰaˈnon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /θaˈnon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θaˈnon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θaˈnon/

Participle

θᾰνών • (thănṓn) m (feminine θᾰνοῦσᾰ, neuter θᾰνόν); first/third declension

aorist active participle of θνῄσκω (thnēískō)

Declension

First and third declension of θᾰνών; θᾰνοῦσᾰ; θᾰνόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	θᾰνών thănṓn	θᾰνοῦσᾰ thănoûsă	θᾰνόν thănón	θᾰνόντε thănónte	θᾰνούσᾱ thănoúsā	θᾰνόντε thănónte	θᾰνόντες thănóntes	θᾰνοῦσαι thănoûsai	θᾰνόντᾰ thănóntă
Genitive	θᾰνόντος thănóntos	θᾰνούσης thănoúsēs	θᾰνόντος thănóntos	θᾰνόντοιν thănóntoin	θᾰνούσαιν thănoúsain	θᾰνόντοιν thănóntoin	θᾰνόντων thănóntōn	θᾰνουσῶν thănousôn	θᾰνόντων thănóntōn
Dative	θᾰνόντῐ thănóntĭ	θᾰνούσῃ thănoúsēi	θᾰνόντῐ thănóntĭ	θᾰνόντοιν thănóntoin	θᾰνούσαιν thănoúsain	θᾰνόντοιν thănóntoin	θᾰνοῦσῐ / θᾰνοῦσῐν thănoûsĭ(n)	θᾰνούσαις thănoúsais	θᾰνοῦσῐ / θᾰνοῦσῐν thănoûsĭ(n)
Accusative	θᾰνόντᾰ thănóntă	θᾰνοῦσᾰν thănoûsăn	θᾰνόν thănón	θᾰνόντε thănónte	θᾰνούσᾱ thănoúsā	θᾰνόντε thănónte	θᾰνόντᾰς thănóntăs	θᾰνούσᾱς thănoúsās	θᾰνόντᾰ thănóntă
Vocative	θᾰνών thănṓn	θᾰνοῦσᾰ thănoûsă	θᾰνόν thănón	θᾰνόντε thănónte	θᾰνούσᾱ thănoúsā	θᾰνόντε thănónte	θᾰνόντες thănóntes	θᾰνοῦσαι thănoûsai	θᾰνόντᾰ thănóntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	θᾰνόντως thănóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.