θερινός

Ancient Greek

Etymology

From θέρος (théros, “summer”) +‎ -ινός (-inós).

Adjective

θερινός • (therinós) m (feminine θερινή, neuter θερινόν); first/second declension

of or in summer

Inflection

First and second declension of θερινός; θερινή; θερινόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	θερινός therinós	θερινή therinḗ	θερινόν therinón	θερινώ therinṓ	θερινᾱ́ therinā́	θερινώ therinṓ	θερινοί therinoí	θεριναί therinaí	θερινᾰ́ therinắ
Genitive	θερινοῦ therinoû	θερινῆς therinês	θερινοῦ therinoû	θερινοῖν therinoîn	θεριναῖν therinaîn	θερινοῖν therinoîn	θερινῶν therinôn	θερινῶν therinôn	θερινῶν therinôn
Dative	θερινῷ therinōî	θερινῇ therinēî	θερινῷ therinōî	θερινοῖν therinoîn	θεριναῖν therinaîn	θερινοῖν therinoîn	θερινοῖς therinoîs	θεριναῖς therinaîs	θερινοῖς therinoîs
Accusative	θερινόν therinón	θερινήν therinḗn	θερινόν therinón	θερινώ therinṓ	θερινᾱ́ therinā́	θερινώ therinṓ	θερινούς therinoús	θερινᾱ́ς therinā́s	θερινᾰ́ therinắ
Vocative	θερινέ theriné	θερινή therinḗ	θερινόν therinón	θερινώ therinṓ	θερινᾱ́ therinā́	θερινώ therinṓ	θερινοί therinoí	θεριναί therinaí	θερινᾰ́ therinắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	θερινῶς therinôs			θερινότερος therinóteros			θερινότᾰτος therinótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

“θερινός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“θερινός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
θερινός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
“θερινός”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- summer idem, page 837.

Greek

Etymology

From Ancient Greek θερινός (therinós).

Adjective

θερινός • (therinós) m (feminine θερινή, neuter θερινό)

of or in summer

Declension

Declension of θερινός
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	θερινός (therinós)	θερινή (theriní)	θερινό (therinó)	θερινοί (therinoí)	θερινές (therinés)	θερινά (theriná)
genitive	θερινού (therinoú)	θερινής (therinís)	θερινού (therinoú)	θερινών (therinón)	θερινών (therinón)	θερινών (therinón)
accusative	θερινό (therinó)	θερινή (theriní)	θερινό (therinó)	θερινούς (therinoús)	θερινές (therinés)	θερινά (theriná)
vocative	θερινέ (theriné)	θερινή (theriní)	θερινό (therinó)	θερινοί (therinoí)	θερινές (therinés)	θερινά (theriná)

Synonyms

καλοκαιρινός (kalokairinós)

Derived terms

θερινή ώρα f (theriní óra, “daylight saving, summer time”)