θεωρέω

Ancient Greek

Etymology

From θεωρός (theōrós) +‎ -έω (-éō).[1]

Pronunciation

 

Verb

θεωρέω • (theōréō)

  1. to be sent (as a θεωρός (theōrós)) to consult an oracle
  2. to look at, spectate, observe
  3. to contemplate, consider (of the mind)
  4. (abstract) to speculate, theorize

Inflection

   Present: θεωρέω, θεωρέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θεωρέω θεωρέεις θεωρέει θεωρέετον θεωρέετον θεωρέομεν θεωρέετε θεωρέουσῐ(ν)
subjunctive θεωρέω θεωρέῃς θεωρέῃ θεωρέητον θεωρέητον θεωρέωμεν θεωρέητε θεωρέωσῐ(ν)
optative θεωρέοιμῐ θεωρέοις θεωρέοι θεωρέοιτον θεωρεοίτην θεωρέοιμεν θεωρέοιτε θεωρέοιεν
imperative   θεώρεε θεωρεέτω θεωρέετον θεωρεέτων   θεωρέετε θεωρεόντων
middle/
passive 		indicative θεωρέομαι θεωρέῃ / θεωρέει θεωρέεται θεωρέεσθον θεωρέεσθον θεωρεόμεθᾰ θεωρέεσθε θεωρέονται
subjunctive θεωρέωμαι θεωρέῃ θεωρέηται θεωρέησθον θεωρέησθον θεωρεώμεθᾰ θεωρέησθε θεωρέωνται
optative θεωρεοίμην θεωρέοιο θεωρέοιτο θεωρέοισθον θεωρεοίσθην θεωρεοίμεθᾰ θεωρέοισθε θεωρέοιντο
imperative   θεωρέου θεωρεέσθω θεωρέεσθον θεωρεέσθων   θεωρέεσθε θεωρεέσθων
active middle/passive
infinitive θεωρέειν θεωρέεσθαι
participle m θεωρέων θεωρεόμενος
f θεωρέουσᾰ θεωρεομένη
n θεωρέον θεωρεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: θεωρῶ, θεωροῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θεωρῶ θεωρεῖς θεωρεῖ θεωρεῖτον θεωρεῖτον θεωροῦμεν θεωρεῖτε θεωροῦσῐ(ν)
subjunctive θεωρῶ θεωρῇς θεωρῇ θεωρῆτον θεωρῆτον θεωρῶμεν θεωρῆτε θεωρῶσῐ(ν)
optative θεωροίην / θεωροῖμῐ θεωροίης / θεωροῖς θεωροίη / θεωροῖ θεωροῖτον / θεωροίητον θεωροίτην / θεωροιήτην θεωροῖμεν / θεωροίημεν θεωροῖτε / θεωροίητε θεωροῖεν / θεωροίησᾰν
imperative   θεώρει θεωρείτω θεωρεῖτον θεωρείτων   θεωρεῖτε θεωρούντων
middle/
passive 		indicative θεωροῦμαι θεωρεῖ,
θεωρῇ 		θεωρεῖται θεωρεῖσθον θεωρεῖσθον θεωρούμεθᾰ θεωρεῖσθε θεωροῦνται
subjunctive θεωρῶμαι θεωρῇ θεωρῆται θεωρῆσθον θεωρῆσθον θεωρώμεθᾰ θεωρῆσθε θεωρῶνται
optative θεωροίμην θεωροῖο θεωροῖτο θεωροῖσθον θεωροίσθην θεωροίμεθᾰ θεωροῖσθε θεωροῖντο
imperative   θεωροῦ θεωρείσθω θεωρεῖσθον θεωρείσθων   θεωρεῖσθε θεωρείσθων
active middle/passive
infinitive θεωρεῖν θεωρεῖσθαι
participle m θεωρῶν θεωρούμενος
f θεωροῦσᾰ θεωρουμένη
n θεωροῦν θεωρούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐθεώρεον, ἐθεωρεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐθεώρεον ἐθεώρεες ἐθεώρεε(ν) ἐθεωρέετον ἐθεωρεέτην ἐθεωρέομεν ἐθεωρέετε ἐθεώρεον
middle/
passive 		indicative ἐθεωρεόμην ἐθεωρέου ἐθεωρέετο ἐθεωρέεσθον ἐθεωρεέσθην ἐθεωρεόμεθᾰ ἐθεωρέεσθε ἐθεωρέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐθεώρουν, ἐθεωρούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐθεώρουν ἐθεώρεις ἐθεώρει ἐθεωρεῖτον ἐθεωρείτην ἐθεωροῦμεν ἐθεωρεῖτε ἐθεώρουν
middle/
passive 		indicative ἐθεωρούμην ἐθεωροῦ ἐθεωρεῖτο ἐθεωρεῖσθον ἐθεωρείσθην ἐθεωρούμεθᾰ ἐθεωρεῖσθε ἐθεωροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: θεωρήσω, θεωρήσομαι, θεωρηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θεωρήσω θεωρήσεις θεωρήσει θεωρήσετον θεωρήσετον θεωρήσομεν θεωρήσετε θεωρήσουσῐ(ν)
optative θεωρήσοιμῐ θεωρήσοις θεωρήσοι θεωρήσοιτον θεωρησοίτην θεωρήσοιμεν θεωρήσοιτε θεωρήσοιεν
middle indicative θεωρήσομαι θεωρήσῃ / θεωρήσει θεωρήσεται θεωρήσεσθον θεωρήσεσθον θεωρησόμεθᾰ θεωρήσεσθε θεωρήσονται
optative θεωρησοίμην θεωρήσοιο θεωρήσοιτο θεωρήσοισθον θεωρησοίσθην θεωρησοίμεθᾰ θεωρήσοισθε θεωρήσοιντο
passive indicative θεωρηθήσομαι θεωρηθήσῃ θεωρηθήσεται θεωρηθήσεσθον θεωρηθήσεσθον θεωρηθησόμεθᾰ θεωρηθήσεσθε θεωρηθήσονται
optative θεωρηθησοίμην θεωρηθήσοιο θεωρηθήσοιτο θεωρηθήσοισθον θεωρηθησοίσθην θεωρηθησοίμεθᾰ θεωρηθήσοισθε θεωρηθήσοιντο
active middle passive
infinitive θεωρήσειν θεωρήσεσθαι θεωρηθήσεσθαι
participle m θεωρήσων θεωρησόμενος θεωρηθησόμενος
f θεωρήσουσᾰ θεωρησομένη θεωρηθησομένη
n θεωρῆσον θεωρησόμενον θεωρηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐθεώρησᾰ, ἐθεωρησᾰ́μην, ἐθεωρήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐθεώρησᾰ ἐθεώρησᾰς ἐθεώρησε(ν) ἐθεωρήσᾰτον ἐθεωρησᾰ́την ἐθεωρήσᾰμεν ἐθεωρήσᾰτε ἐθεώρησᾰν
subjunctive θεωρήσω θεωρήσῃς θεωρήσῃ θεωρήσητον θεωρήσητον θεωρήσωμεν θεωρήσητε θεωρήσωσῐ(ν)
optative θεωρήσαιμῐ θεωρήσειᾰς / θεωρήσαις θεωρήσειε(ν) / θεωρήσαι θεωρήσαιτον θεωρησαίτην θεωρήσαιμεν θεωρήσαιτε θεωρήσειᾰν / θεωρήσαιεν
imperative   θεώρησον θεωρησᾰ́τω θεωρήσᾰτον θεωρησᾰ́των   θεωρήσᾰτε θεωρησᾰ́ντων
middle indicative ἐθεωρησᾰ́μην ἐθεωρήσω ἐθεωρήσᾰτο ἐθεωρήσᾰσθον ἐθεωρησᾰ́σθην ἐθεωρησᾰ́μεθᾰ ἐθεωρήσᾰσθε ἐθεωρήσᾰντο
subjunctive θεωρήσωμαι θεωρήσῃ θεωρήσηται θεωρήσησθον θεωρήσησθον θεωρησώμεθᾰ θεωρήσησθε θεωρήσωνται
optative θεωρησαίμην θεωρήσαιο θεωρήσαιτο θεωρήσαισθον θεωρησαίσθην θεωρησαίμεθᾰ θεωρήσαισθε θεωρήσαιντο
imperative   θεώρησαι θεωρησᾰ́σθω θεωρήσᾰσθον θεωρησᾰ́σθων   θεωρήσᾰσθε θεωρησᾰ́σθων
passive indicative ἐθεωρήθην ἐθεωρήθης ἐθεωρήθη ἐθεωρήθητον ἐθεωρηθήτην ἐθεωρήθημεν ἐθεωρήθητε ἐθεωρήθησᾰν
subjunctive θεωρηθῶ θεωρηθῇς θεωρηθῇ θεωρηθῆτον θεωρηθῆτον θεωρηθῶμεν θεωρηθῆτε θεωρηθῶσῐ(ν)
optative θεωρηθείην θεωρηθείης θεωρηθείη θεωρηθεῖτον / θεωρηθείητον θεωρηθείτην / θεωρηθειήτην θεωρηθεῖμεν / θεωρηθείημεν θεωρηθεῖτε / θεωρηθείητε θεωρηθεῖεν / θεωρηθείησᾰν
imperative   θεωρήθητῐ θεωρηθήτω θεωρήθητον θεωρηθήτων   θεωρήθητε θεωρηθέντων
active middle passive
infinitive θεωρῆσαι θεωρήσᾰσθαι θεωρηθῆναι
participle m θεωρήσᾱς θεωρησᾰ́μενος θεωρηθείς
f θεωρήσᾱσᾰ θεωρησᾰμένη θεωρηθεῖσᾰ
n θεωρῆσᾰν θεωρησᾰ́μενον θεωρηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τεθεώρηκᾰ, τεθεώρημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τεθεώρηκᾰ τεθεώρηκᾰς τεθεώρηκε(ν) τεθεωρήκᾰτον τεθεωρήκᾰτον τεθεωρήκᾰμεν τεθεωρήκᾰτε τεθεωρήκᾱσῐ(ν)
subjunctive τεθεωρήκω τεθεωρήκῃς τεθεωρήκῃ τεθεωρήκητον τεθεωρήκητον τεθεωρήκωμεν τεθεωρήκητε τεθεωρήκωσῐ(ν)
optative τεθεωρήκοιμῐ / τεθεωρηκοίην τεθεωρήκοις / τεθεωρηκοίης τεθεωρήκοι / τεθεωρηκοίη τεθεωρήκοιτον τεθεωρηκοίτην τεθεωρήκοιμεν τεθεωρήκοιτε τεθεωρήκοιεν
imperative   τεθεώρηκε τεθεωρηκέτω τεθεωρήκετον τεθεωρηκέτων   τεθεωρήκετε τεθεωρηκόντων
middle/
passive 		indicative τεθεώρημαι τεθεώρησαι τεθεώρηται τεθεώρησθον τεθεώρησθον τεθεωρήμεθᾰ τεθεώρησθε τεθεώρηνται
subjunctive τεθεωρημένος ὦ τεθεωρημένος ᾖς τεθεωρημένος ᾖ τεθεωρημένω ἦτον τεθεωρημένω ἦτον τεθεωρημένοι ὦμεν τεθεωρημένοι ἦτε τεθεωρημένοι ὦσῐ(ν)
optative τεθεωρημένος εἴην τεθεωρημένος εἴης τεθεωρημένος εἴη τεθεωρημένω εἴητον / εἶτον τεθεωρημένω εἰήτην / εἴτην τεθεωρημένοι εἴημεν / εἶμεν τεθεωρημένοι εἴητε / εἶτε τεθεωρημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   τεθεώρησο τεθεωρήσθω τεθεώρησθον τεθεωρήσθων   τεθεώρησθε τεθεωρήσθων
active middle/passive
infinitive τεθεωρηκέναι τεθεωρῆσθαι
participle m τεθεωρηκώς τεθεωρημένος
f τεθεωρηκυῖᾰ τεθεωρημένη
n τεθεωρηκός τεθεωρημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτεθεωρήκειν / ἐτεθεωρήκη, ἐτεθεωρήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτεθεωρήκειν / ἐτεθεωρήκη ἐτεθεωρήκεις / ἐτεθεωρήκης ἐτεθεωρήκει(ν) ἐτεθεωρήκετον ἐτεθεωρηκέτην ἐτεθεωρήκεμεν ἐτεθεωρήκετε ἐτεθεωρήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐτεθεωρήμην ἐτεθεώρησο ἐτεθεώρητο ἐτεθεώρησθον ἐτεθεωρήσθην ἐτεθεωρήμεθᾰ ἐτεθεώρησθε ἐτεθεώρηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀναθεωρέω (anatheōréō)
  • ἀποθεωρέω (apotheōréō)
  • διαθεωρέω (diatheōréō)
  • ἐνθεωρέω (entheōréō)
  • ἐπιθεωρέω (epitheōréō)
  • θεώρημα (theṓrēma)
  • θεώρησις (theṓrēsis)
  • θεωρητικός (theōrētikós)
  • θεωρητός (theōrētós)
  • καταθεωρέω (katatheōréō)
  • παραθεωρέω (paratheōréō)
  • περιθεωρέω (peritheōréō)
  • προαποθεωρέω (proapotheōréō)
  • προεπιθεωρέω (proepitheōréō)
  • προθεωρέω (protheōréō)
  • προσθεωρέω (prostheōréō)
  • συνεπιθεωρέω (sunepitheōréō)
  • συνθεωρέω (suntheōréō)
  • ὑποθεωρέω (hupotheōréō)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “θεωρός (> DER > 6. θεωρέω)”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 545

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.