θνατογενής
Ancient Greek
Etymology
From θνᾱτός (thnātós) + -γενής (-genḗs).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /tʰnaː.to.ɡe.nɛ̌ːs/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /tʰna.to.ɡeˈne̝s/
- (4th CE Koine) IPA(key): /θna.to.ʝeˈnis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /θna.to.ʝeˈnis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /θna.to.ʝeˈnis/
Adjective
θνᾱτογενής • (thnātogenḗs) m or f (neuter θνᾱτογενές); third declension
- Doric form of θνητογενής (thnētogenḗs)
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | θνᾱτογενής thnātogenḗs |
θνᾱτογενές thnātogenés |
θνᾱτογενεῖ thnātogeneî |
θνᾱτογενεῖ thnātogeneî |
θνᾱτογενεῖς thnātogeneîs |
θνᾱτογενῆ thnātogenê | ||||||||
| Genitive | θνᾱτογενοῦς thnātogenoûs |
θνᾱτογενοῦς thnātogenoûs |
θνᾱτογενοῖν thnātogenoîn |
θνᾱτογενοῖν thnātogenoîn |
θνᾱτογενῶν thnātogenôn |
θνᾱτογενῶν thnātogenôn | ||||||||
| Dative | θνᾱτογενεῖ thnātogeneî |
θνᾱτογενεῖ thnātogeneî |
θνᾱτογενοῖν thnātogenoîn |
θνᾱτογενοῖν thnātogenoîn |
θνᾱτογενέσῐ / θνᾱτογενέσῐν thnātogenésĭ(n) |
θνᾱτογενέσῐ / θνᾱτογενέσῐν thnātogenésĭ(n) | ||||||||
| Accusative | θνᾱτογενῆ thnātogenê |
θνᾱτογενές thnātogenés |
θνᾱτογενεῖ thnātogeneî |
θνᾱτογενεῖ thnātogeneî |
θνᾱτογενεῖς thnātogeneîs |
θνᾱτογενῆ thnātogenê | ||||||||
| Vocative | θνᾱτογενές thnātogenés |
θνᾱτογενές thnātogenés |
θνᾱτογενεῖ thnātogeneî |
θνᾱτογενεῖ thnātogeneî |
θνᾱτογενεῖς thnātogeneîs |
θνᾱτογενῆ thnātogenê | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| θνᾱτογενῶς thnātogenôs |
θνᾱτογενέστερος thnātogenésteros |
θνᾱτογενέστᾰτος thnātogenéstătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | θνᾱτογενής thnātogenḗs |
θνᾱτογενές thnātogenés |
θνᾱτογενεῖ thnātogeneî |
θνᾱτογενεῖ thnātogeneî |
θνᾱτογενεῖς thnātogeneîs |
θνᾱτογενῆ thnātogenê | ||||||||
| Genitive | θνᾱτογενοῦς thnātogenoûs |
θνᾱτογενοῦς thnātogenoûs |
θνᾱτογενοῖν thnātogenoîn |
θνᾱτογενοῖν thnātogenoîn |
θνᾱτογενῶν thnātogenôn |
θνᾱτογενῶν thnātogenôn | ||||||||
| Dative | θνᾱτογενεῖ thnātogeneî |
θνᾱτογενεῖ thnātogeneî |
θνᾱτογενοῖν thnātogenoîn |
θνᾱτογενοῖν thnātogenoîn |
θνᾱτογενέσῐ / θνᾱτογενέσῐν thnātogenésĭ(n) |
θνᾱτογενέσῐ / θνᾱτογενέσῐν thnātogenésĭ(n) | ||||||||
| Accusative | θνᾱτογενῆ thnātogenê |
θνᾱτογενές thnātogenés |
θνᾱτογενεῖ thnātogeneî |
θνᾱτογενεῖ thnātogeneî |
θνᾱτογενεῖς thnātogeneîs |
θνᾱτογενῆ thnātogenê | ||||||||
| Vocative | θνᾱτογενές thnātogenés |
θνᾱτογενές thnātogenés |
θνᾱτογενεῖ thnātogeneî |
θνᾱτογενεῖ thnātogeneî |
θνᾱτογενεῖς thnātogeneîs |
θνᾱτογενῆ thnātogenê | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| θνᾱτογενῶς thnātogenôs |
θνᾱτογενέστερος thnātogenésteros |
θνᾱτογενέστᾰτος thnātogenéstătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
References
- Pape, Wilhelm (1914) “θνατογενής”, in Max Sengebusch, editor, Handwörterbuch der griechischen Sprache[1] (in German), 3rd edition, Braunschweig: Friedrich Vieweg und Sohn
- θνατογενής, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011