θρῆσκος
Ancient Greek
Etymology
A deverbal from θρησκεύω (thrēskeúō, “to perform religious observances”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /tʰrɛ̂ːs.kos/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈtʰre̝s.kos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈθris.kos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈθris.kos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈθris.kos/
Adjective
θρῆσκος • (thrêskos) m or f (neuter θρῆσκον); second declension
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | θρῆσκος thrêskos |
θρῆσκον thrêskon |
θρήσκω thrḗskō |
θρήσκω thrḗskō |
θρῆσκοι thrêskoi |
θρῆσκᾰ thrêskă | ||||||||
| Genitive | θρήσκου thrḗskou |
θρήσκου thrḗskou |
θρήσκοιν thrḗskoin |
θρήσκοιν thrḗskoin |
θρήσκων thrḗskōn |
θρήσκων thrḗskōn | ||||||||
| Dative | θρήσκῳ thrḗskōi |
θρήσκῳ thrḗskōi |
θρήσκοιν thrḗskoin |
θρήσκοιν thrḗskoin |
θρήσκοις thrḗskois |
θρήσκοις thrḗskois | ||||||||
| Accusative | θρῆσκον thrêskon |
θρῆσκον thrêskon |
θρήσκω thrḗskō |
θρήσκω thrḗskō |
θρήσκους thrḗskous |
θρῆσκᾰ thrêskă | ||||||||
| Vocative | θρῆσκε thrêske |
θρῆσκον thrêskon |
θρήσκω thrḗskō |
θρήσκω thrḗskō |
θρῆσκοι thrêskoi |
θρῆσκᾰ thrêskă | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| θρήσκως thrḗskōs |
θρησκότερος thrēskóteros |
θρησκότᾰτος thrēskótătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Derived terms
- θρησκία (thrēskía)
- θρησκώδης (thrēskṓdēs)
Descendants
- Greek: θρήσκος (thrískos)
Further reading
- “θρῆσκος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “θρῆσκος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- θρῆσκος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette