ισοταχής
Greek
Etymology
ισο- (iso-, “equal”) + ταχύς (tachýs, “fast”)
Adjective
ισοταχής • (isotachís) m (feminine ισοταχής, neuter ισοταχές)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ισοταχής (isotachís) | ισοταχής (isotachís) | ισοταχές (isotachés) | ισοταχείς (isotacheís) | ισοταχείς (isotacheís) | ισοταχή (isotachí) | |
| genitive | ισοταχούς (isotachoús) ισοταχή (isotachí) |
ισοταχούς (isotachoús) | ισοταχούς (isotachoús) | ισοταχών (isotachón) | ισοταχών (isotachón) | ισοταχών (isotachón) | |
| accusative | ισοταχή (isotachí) | ισοταχή (isotachí) | ισοταχές (isotachés) | ισοταχείς (isotacheís) | ισοταχείς (isotacheís) | ισοταχή (isotachí) | |
| vocative | ισοταχή (isotachí) ισοταχής (isotachís) |
ισοταχής (isotachís) | ισοταχές (isotachés) | ισοταχείς (isotacheís) | ισοταχείς (isotacheís) | ισοταχή (isotachí) | |