κάρπιον
See also: καρπίον
Ancient Greek
Etymology
From καρπός (karpós, “fruit”) + -ιον (-ion, diminutive suffix).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /kár.pi.on/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈkar.pi.on/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈkar.pi.on/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈkar.pi.on/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈkar.pi.on/
Noun
κᾰ́ρπῐον • (kắrpĭon) n (genitive κᾰρπῐ́ου); second declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ κᾰ́ρπῐον tò kắrpĭon |
τὼ κᾰρπῐ́ω tṑ kărpĭ́ō |
τᾰ̀ κᾰ́ρπῐᾰ tằ kắrpĭă | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κᾰρπῐ́ου toû kărpĭ́ou |
τοῖν κᾰρπῐ́οιν toîn kărpĭ́oin |
τῶν κᾰρπῐ́ων tôn kărpĭ́ōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κᾰρπῐ́ῳ tōî kărpĭ́ōi |
τοῖν κᾰρπῐ́οιν toîn kărpĭ́oin |
τοῖς κᾰρπῐ́οις toîs kărpĭ́ois | ||||||||||
| Accusative | τὸ κᾰ́ρπῐον tò kắrpĭon |
τὼ κᾰρπῐ́ω tṑ kărpĭ́ō |
τᾰ̀ κᾰ́ρπῐᾰ tằ kắrpĭă | ||||||||||
| Vocative | κᾰ́ρπῐον kắrpĭon |
κᾰρπῐ́ω kărpĭ́ō |
κᾰ́ρπῐᾰ kắrpĭă | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Further reading
- “κάρπιον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- κάρπιον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette