κέδρινος

Ancient Greek

Etymology

From κέδρος (kédros, “cedar”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ké.dri.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈke.dri.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈce.ðri.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈce.ðri.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈce.ðri.nos/

Adjective

κέδρῐνος • (kédrĭnos) m (feminine κεδρίνη, neuter κέδρῐνον); first/second declension

made of cedar

Inflection

First and second declension of κέδρῐνος; κεδρῐ́νη; κέδρῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κέδρῐνος kédrĭnos	κεδρῐ́νη kedrĭ́nē	κέδρῐνον kédrĭnon	κεδρῐ́νω kedrĭ́nō	κεδρῐ́νᾱ kedrĭ́nā	κεδρῐ́νω kedrĭ́nō	κέδρῐνοι kédrĭnoi	κέδρῐναι kédrĭnai	κέδρῐνᾰ kédrĭnă
Genitive	κεδρῐ́νου kedrĭ́nou	κεδρῐ́νης kedrĭ́nēs	κεδρῐ́νου kedrĭ́nou	κεδρῐ́νοιν kedrĭ́noin	κεδρῐ́ναιν kedrĭ́nain	κεδρῐ́νοιν kedrĭ́noin	κεδρῐ́νων kedrĭ́nōn	κεδρῐ́νων kedrĭ́nōn	κεδρῐ́νων kedrĭ́nōn
Dative	κεδρῐ́νῳ kedrĭ́nōi	κεδρῐ́νῃ kedrĭ́nēi	κεδρῐ́νῳ kedrĭ́nōi	κεδρῐ́νοιν kedrĭ́noin	κεδρῐ́ναιν kedrĭ́nain	κεδρῐ́νοιν kedrĭ́noin	κεδρῐ́νοις kedrĭ́nois	κεδρῐ́ναις kedrĭ́nais	κεδρῐ́νοις kedrĭ́nois
Accusative	κέδρῐνον kédrĭnon	κεδρῐ́νην kedrĭ́nēn	κέδρῐνον kédrĭnon	κεδρῐ́νω kedrĭ́nō	κεδρῐ́νᾱ kedrĭ́nā	κεδρῐ́νω kedrĭ́nō	κεδρῐ́νους kedrĭ́nous	κεδρῐ́νᾱς kedrĭ́nās	κέδρῐνᾰ kédrĭnă
Vocative	κέδρῐνε kédrĭne	κεδρῐ́νη kedrĭ́nē	κέδρῐνον kédrĭnon	κεδρῐ́νω kedrĭ́nō	κεδρῐ́νᾱ kedrĭ́nā	κεδρῐ́νω kedrĭ́nō	κέδρῐνοι kédrĭnoi	κέδρῐναι kédrĭnai	κέδρῐνᾰ kédrĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κεδρῐ́νως kedrĭ́nōs			κεδρῐνώτερος kedrĭnṓteros			κεδρῐνώτᾰτος kedrĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading