κίσσινος

Ancient Greek

Etymology

From κισσός (kissós, “ivy”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kís.si.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkis.si.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈcis.si.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈcis.si.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈci.si.nos/

Adjective

κίσσῐνος • (kíssĭnos) m (feminine κισσῐ́νη, neuter κίσσῐνον); first/second declension

of ivy

Inflection

First and second declension of κίσσῐνος; κισσῐ́νη; κίσσῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κίσσῐνος kíssĭnos	κισσῐ́νη kissĭ́nē	κίσσῐνον kíssĭnon	κισσῐ́νω kissĭ́nō	κισσῐ́νᾱ kissĭ́nā	κισσῐ́νω kissĭ́nō	κίσσῐνοι kíssĭnoi	κίσσῐναι kíssĭnai	κίσσῐνᾰ kíssĭnă
Genitive	κισσῐ́νου kissĭ́nou	κισσῐ́νης kissĭ́nēs	κισσῐ́νου kissĭ́nou	κισσῐ́νοιν kissĭ́noin	κισσῐ́ναιν kissĭ́nain	κισσῐ́νοιν kissĭ́noin	κισσῐ́νων kissĭ́nōn	κισσῐ́νων kissĭ́nōn	κισσῐ́νων kissĭ́nōn
Dative	κισσῐ́νῳ kissĭ́nōi	κισσῐ́νῃ kissĭ́nēi	κισσῐ́νῳ kissĭ́nōi	κισσῐ́νοιν kissĭ́noin	κισσῐ́ναιν kissĭ́nain	κισσῐ́νοιν kissĭ́noin	κισσῐ́νοις kissĭ́nois	κισσῐ́ναις kissĭ́nais	κισσῐ́νοις kissĭ́nois
Accusative	κίσσῐνον kíssĭnon	κισσῐ́νην kissĭ́nēn	κίσσῐνον kíssĭnon	κισσῐ́νω kissĭ́nō	κισσῐ́νᾱ kissĭ́nā	κισσῐ́νω kissĭ́nō	κισσῐ́νους kissĭ́nous	κισσῐ́νᾱς kissĭ́nās	κίσσῐνᾰ kíssĭnă
Vocative	κίσσῐνε kíssĭne	κισσῐ́νη kissĭ́nē	κίσσῐνον kíssĭnon	κισσῐ́νω kissĭ́nō	κισσῐ́νᾱ kissĭ́nā	κισσῐ́νω kissĭ́nō	κίσσῐνοι kíssĭnoi	κίσσῐναι kíssĭnai	κίσσῐνᾰ kíssĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κισσῐ́νως kissĭ́nōs			κισσῐνώτερος kissĭnṓteros			κισσῐνώτᾰτος kissĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading